സുറുമയെഴുതിയ മിഴികൾ 2 [സ്പൾബർ] 324

“നിന്റെ വീട്ടിലറിയുമ്പോ, എന്തേലും പ്രശ്നമുണ്ടാകുമോ… ഞാനൊരു കൂലിപ്പണിക്കാരനല്ലേ… ?”..

“ഗൾഫ് കാരനെ അവർ എനിക്ക് കണ്ടെത്തിത്തന്നതാണല്ലോ..
എന്നിട്ടെന്തായി… ?. ഇനി എന്റെ ജീവിതം ഞാൻ തീരുമാനിക്കും… “

സലീനയുടെ സ്വരം ഉറച്ചതായിരുന്നു.

“നീ എന്നെയൊന്നിരുത്തിയേ… ഇപ്പോ വേദന കുറവുണ്ട്…”

സലീന, അബ്ദുവിനെ പതിയെ എണീപ്പിച്ച് ചാരിയിരുത്തി..
അവൾ അടുത്ത് തന്നെ ഇരുന്നു..

അബ്ദു, അവളെടെ കയ്യെടുത്ത് അതിൽ മുറുക്കിപ്പിടിച്ചു..

“ഉപ്പാനോട് കുറച്ചൂടെ നേരത്തേ വരാൻ പറയെടീ… “

അവൻ കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു..

“നേരത്തേ വന്നിട്ടെന്തിനാ… ?”..

സലീനയും കുസൃതിച്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു..

“നേരത്തേ വന്നാ… നേരത്തേ നിനക്കെന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വരാലോ…”

“വന്നിട്ട്… ?”

“വന്നിട്ട്… നമുക്കൊരുമിച്ച് ജീവിക്കാം… “

“എന്നിട്ട്… ?”..

“എന്നിട്ടെന്താ… ഞാൻ രാവിലെ പണിക്ക് പോകുമ്പോ എനിക്ക് ചായയുണ്ടാക്കിത്തരാം… എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ട ആഹാരമുണ്ടാക്കിത്തരാം…”

“വേറൊന്നൂല്ലേ… ?”..

“ഉം… വേറെയും ഉണ്ട്…”

“ എന്ത്…?”..

“നമുക്കൊരുമിച്ച് കിടക്കാം…”

“കിടന്നിട്ട്… ?”

“കിടന്നിട്ട് പിന്നെന്താ… ഉറങ്ങാം…”

“ ഉറങ്ങിയാ മാത്രം മതിയോ….?”

രണ്ടാളുടേയും ശരീരം ചുട്ട് പഴുത്ത് വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“പിന്നെ… ?”

സലീന ശക്തിയായൊന്ന് കിതച്ചു..
പിന്നെ അബ്ദുവിനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് അവന്റെ ചുണ്ടിൽ അമർത്തിച്ചുംബിച്ചു..
അരുമയോടെ അവന്റെ കീഴ്ചുണ്ടൊന്ന് ഊമ്പി വലിച്ച് മുഖം മാറ്റി..

അബ്ദുവിനവളെയൊന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കണമെന്നുണ്ട്.. കയ്യിൽ ബാലൻസ് ചെയ്ത് ഇരിക്കുന്നതിനാൽ അവനതിന് കഴിഞ്ഞില്ല..