സുറുമയെഴുതിയ മിഴികൾ 2 [സ്പൾബർ] 324

“ സലീ… മോളേ… നീയിതെന്തൊക്കെയാടീ പറയുന്നേ… ?. ഞാനതൊരു തമാശക്ക്… ”

“നിനക്കത് തമാശ… എന്നാലേ, ഞാൻ കാര്യമായിട്ടാ.,, ഇതിനൊരു തീരുമാനമുണ്ടാക്കിയിട്ട് നീ കിടന്നാ മതി..”

സലീന കട്ടക്കലിപ്പിലാണ്..

“ഞാനെന്ത് തീരുമാനമുണ്ടാക്കാൻ… നിനക്കവനോട് പ്രേമമുണ്ടെങ്കിൽ നീ പ്രേമിച്ചോ… അവന് കിടന്ന് കൊടുക്കണേൽ കൊടുത്തോ.. അതിന് ഞാനെന്ത് തീരുമാനമുണ്ടാക്കാനാ… വച്ചിട്ട് പോടീ… “

സാജിതയും ചൂടായി..

“സാജീ…നീയങ്ങിനെ പറയരുത്… നീയെന്നെ സഹായിക്കെടീ… ”

സലീന തണുത്തു.

“സഹായിക്കാനെനിക്ക് മനസില്ല..അവള് പാതിരാത്രിക്ക്പ്രേമിക്കാൻ നടക്കുന്നു..”

സാജിത അടുക്കുന്നില്ല..

“സാജീ… നിനക്കറിയാലോ… എനിക്കിതൊന്നും പറയാൻ വേറാരുമില്ല.. നിന്നോടല്ലേ എനിക്കിതൊക്കെ പറയാൻ പറ്റൂ…”

സലീന മൂക്ക് ചീറ്റി… അതിൽ സാജിത വീണു..

“നിനെക്കെന്താടീ മൈരേ വേണ്ടത്..എന്ത് സഹായമാ ഞാൻ ചെയ്യേണ്ടത്…?.. നീയതൊന്ന് പറഞ്ഞ് തൊലക്ക്…”

“അത്… സാജീ… എനിക്ക്… ഞാൻ…”

സലീന നുള്ളിപ്പെറുക്കുകയാണ്..

“അപ്പോ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്… നീ നന്നായി ആലോചിച്ചിട്ട് നാളെ വിളി… നിന്റെ കിന്നാരം കേക്കാൻ എനിക്കിപ്പോ സമയമില്ല…”

“അയ്യോ വെക്കല്ലേ… ഞാൻ പറയാം…”

“എന്താ കാര്യമെന്ന് വെച്ചാ തുറന്ന് പറ… ഇങ്ങിനെ മുക്കിയാലും മൂളിയാലുമൊന്നും എനിക്ക് മനസിലാവില്ല…”

സാജിതക്ക് കാര്യങ്ങൾ ഏറെക്കുറേ മനസിലായിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു..

“അത്… സാജീ… നീയവനെയൊന്ന് വിളിക്കണം…”

സലീന വിറയലോടെ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു..

“ആരെ… ?”..

മനസിലായെങ്കിലും സാജിത ചോദിച്ചു..

“എടീ… അവനെ… അബ്ദുവിനെ… “