സൂസന്റെ യാത്രകൾ 10 [രാജി] 296

ദിവസങ്ങൾ നീങ്ങി…

ഒരു ദിവസം നിഖിൽ വിളിച്ച്, ടൗണിന്റെ അടുത്ത് ഒരിടത്ത് വരുമെന്നും, കഴിയുമെങ്കിൽ കാണാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നും അറിയിച്ചു. ചെക്കന് “വെള്ളം കളയണം”. അതാണ് വരവിന്റെ ലക്ഷ്യം. കാര്യം തനിക്ക് മനസ്സിലായെങ്കിലും, വരൂ, കാണാം എന്നറിയിച്ചു. നിഖിൽ ആഹ്ലാദത്താൽ ഫോണിലൂടെ ഒരു ഉമ്മയും തന്നു.

ഓഫീസിൽ തിരക്ക് ഏറി. ട്രെയ്‌നിംഗ് പരിപാടികൾ ഒന്നിന് പിറകെ മറ്റൊന്നായി വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. മിക്കവാറും വൈകിയാവും തിരിച്ച് വരവ്. ഇടയ്ക്ക് കുട്ടികളെ പോയി കണ്ടു.

ഒരു ഞായർ. പതിവുപോലെ പള്ളിയിൽ പോയി തിരിച്ച് വന്ന് മുറിയിൽ നോക്കുമ്പോൾ, അപ്പച്ചന്റെ ദേഹത്ത് എണ്ണ പുരട്ടുന്നു, ഭവാനി. സൂക്ഷിച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ ദേഹം മുഴുവൻ കുഴമ്പിൽ കുളിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, “പുരട്ടൽ” മുൻഭാഗത്താണെന്ന് ബോധ്യമായി. അതെ, പിടിച്ച് കൊടുക്കൽ! ഇതൊരു കള്ളക്കളി അല്ലാത്തതിനാൽ, നേരെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“ഇതിനൊക്കെ ഒരു നേരവും കാലവും ഇല്ലേ അപ്പച്ചാ….” തന്റെ ചോദ്യം കെട്ട്, കക്ഷി മുഖം ഉയർത്തി. ഭവാനി പുറത്തേക്ക് പോയി.
“നീ എപ്പോഴും തിരക്കിൽ… പിന്നെ ആശ്രയിക്കാൻ അവളേയുള്ളൂ …” മൂപ്പർ ചിരിച്ചു
“ഉം… എങ്കിൽ കാര്യം നടക്കട്ടെ….” ഞാൻ തിരിഞ്ഞു.
“നീ ഒന്ന് നിന്നേ….”
“അപ്പച്ചാ… പിടിപ്പത് ജോലിയുണ്ട്…”
“ഇച്ചിരി പാല് കളയാൻ അധികം നേരം ഒന്നും വേണ്ടന്നേയ്…”
“ഭവാനിയെ കുനിപ്പിച്ച് നിർത്താമായിരുന്നു..” അതും പറഞ്ഞ് അപ്പച്ചന്റെ ലഗാനിൽ ഞാൻ നോക്കി. കുഴമ്പിൽ കുളിച്ച്, വെട്ടിത്തിളങ്ങി വായുവിൽ ആടുന്ന കാരിരുമ്പ്.
“മോൾക്ക് തിരക്കുണ്ടോ?..”
“ലേശം ബ്ലീഡിങ് ഉണ്ട്… അല്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ..” എന്റെ താൽക്കാലീക നീരസം ഞാൻ വെളിവാക്കി.
“എങ്കിൽ മോള് ചെല്ല്…”
പോകുന്ന വഴിക്ക് അടുക്കളയിൽ ഭവാനിയെ കണ്ടു. അപ്പച്ചന് ചെയ്തുകൊടുത്ത പണി തീർക്കാൻ പറഞ്ഞ് ഞാൻ തിരക്കിൽ ലയിച്ചു. ഒരു കള്ളചിരിയോടെ അവൾ അപ്പച്ചന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്ന് നീങ്ങി.