സൂസന്റെ യാത്രകൾ 9 [രാജി] 252

ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ എല്ലാം തീർത്ത്, ആറുമണിയോടെ സ്കൂളിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. ഓട്ടോപിടിക്കാൻ നിൽക്കുമ്പോൾ, ചെക്കൻ ദാ പുറത്ത് നിൽക്കുന്നു.
“ഇന്ന് തിരിച്ച് പോകുമോ” ചെക്കൻ ചോദിച്ചു.
“ഉം… എന്തേയ്.. നിനക്കും കൂടെ വരാനാണോ?”
“എയ്… അതല്ലാ…”
“പിന്നെന്താ… പറ്റുമെങ്കിൽ നീ ഒരു ഓട്ടോ താരപ്പെടുത്തി തായോ…”
“ഒറ്റ മിനിറ്റ്….” ചെക്കൻ അപ്രത്യക്ഷനായി. പറഞ്ഞ സമയത്ത് ഒരു ഓട്ടോയുമായി കക്ഷി വന്നു.
“നിനക്ക് ഓട്ടോ ഓടിക്കലും ഉണ്ടോ…” പിൻ സീറ്റിലേക്ക് ചന്തിയമർത്തി ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“പഠിപ്പും ജീവിതവും മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുവാൻ ഇതേ വഴിയൊള്ളു..” അവൻ തല തിരിച്ച് പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ അവനെ ഞാൻ വീണ്ടും ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒതുക്കി വെട്ടിയ തലമുടിയും, താടിയും. കഴിഞ്ഞ ദിവസം കണ്ടതിനേക്കാൾ ഏറെ ആകർഷകം. ചെക്കൻ വണ്ടിയെടുത്തപ്പോൾ ഇറക്കേണ്ട സ്ഥലം പറഞ്ഞുകൊടുത്തു.
“നമ്മുടെ അന്നമ്മചേച്ചിയുടെ വീട്ടിലാണോ താമസം…”
ഞാൻ അതെയെന്ന് തലയാട്ടി.
“ഇന്നും അവിടെയാണോ..?”
“അല്ലെങ്കിൽ….താമസം നീ ഏർപ്പാടാക്കോ”
“നമ്മുടെയൊക്കെ ചെറിയ വീട്… സൗകര്യങ്ങൾ കുറവ്‌… നിങ്ങൾ വലിയ ആളുകൾ… നമ്മൾ പാവങ്ങൾ…” ഓട്ടോയുടെ കണ്ണാടിയിലൂടെ തന്നെ നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു.
“എന്നിട്ട് പാവത്തിന്റെ ഇന്നലെകണ്ട സാമാനം ചെറുതായിരുന്നില്ലല്ലോ..” ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു. ചെക്കൻ ചമ്മി.
“എന്നോട് അതൊക്കെ മറക്കാനല്ലേ ഇന്നലെ പറഞ്ഞത്… സ്വപ്നമായി കണ്ടാൽ മതിയെന്ന്..”
“എന്നിട്ട് നീയത് മറന്നില്ലേ…” അലസമായി ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“എങ്ങിനെ മറക്കും… അമ്മാതിരി സഹായമായിരുന്നില്ലേ…”
ഞാനതിന് മറുപടിയൊന്നും കൊടുത്തില്ല. മറിച്ച്, മനസ്സിൽ ഒരു താരതമ്യം നടമാടി. കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഇവന്റേയും തമിഴൻ പയ്യന്റേ സാധനങ്ങൾ !! ഒന്ന് കരിമ്പിൻ കണയെങ്കിൽ മറ്റേത് കാരിരുമ്പിൻ കണ. ഒന്ന് സ്പർശിച്ചറിഞ്ഞു. മറ്റേത് കണ്ടറിഞ്ഞു. കാമവെറിതാഴിന് പറ്റിയ പൂട്ട് തമിഴ് പയ്യന്റെയെങ്കിൽ, സെക്സ് ആസ്വാദ്യകരമാക്കാൻ ഇവനാകും മിടുക്കൻ.
“ആന്റിയെന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ…” ചെക്കൻ അക്ഷമനായി.
“നിനക്ക് ഇന്ന് രാത്രി എന്നോടൊപ്പം കഴിയാൻ പറ്റുമോ…” തണുത്ത കാറ്റിൽനിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ സാരിയുടെ തലപ്പ് ഞാൻ ദേഹത്ത് ചുറ്റി.
“ആന്റീ… അത്…”
“നിനക്ക് സാധിക്കുമോ ഇല്ലയോ… ”
“അന്നമ്മചേച്ചിക്ക് പ്രശ്നാവോ’
” നീ അപ്പം തിന്നാൽ മതീ.. കുഴി എണ്ണണ്ടാ.. ”
“അപ്പം തരോ…?”
“നിനക്ക് എത്ര അപ്പം വേണം…”
“എനിക്ക് ആന്റീടെ മതീ…”
“അന്നമ്മയുടെ അപ്പം കിട്ടിയാലോ…”
“ആന്റീ… ഇതെന്തൊക്കെയാ പറേണെ…”
“ജസ്റ്റ് വെയ്റ്റ് ആന്റ് സീ….”
ഞങ്ങൾ വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ ഇരുട്ട് വീണിരുന്നു. ഗേറ്റിൽ അന്നമ്മ കാത്തുനിൽക്കുന്നു.
“ഇതേതാ പയ്യൻ…?” അവനെ അടിമുടി നോക്കി അവർ ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ ഡോൺ… സ്കൂളിന് അടുത്താ…”
“ആരുടെ മോൻ…”
“ജോസഫിന്റെ…”
“ഏത്… ഗൾഫിൽ പോയ…”
“അതെ…”
“അന്നമ്മോ.. ഇവനാണ് ഇന്നലെ എന്നെ ജാക്കി വെച്ചവൻ…”
എന്റെ തുറന്നുപറച്ചിലിൽ ചെക്കൻ ചൂളി. സത്യത്തിൽ ഇവന്റെ പേരുപോലും താൻ ചോദിച്ചില്ല.
“ജാക്കിവെക്കാൻ പറ്റിയ അത്രേം വലിപ്പം നിന്റെ സാമാനത്തിനുണ്ടോ..?” അന്നമ്മ കൂൾ ആയി അവന്റെ ഉയർന്ന നിൽക്കുന്ന മുൻഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു. ചെക്കൻ എന്റെ പിന്നിലേക്ക് മറഞ്ഞു.
“വായോ… ചായ കുടിക്കാം… നീയും വാട ചെക്കാ….” അന്നമ്മ ക്ഷണിച്ചു.
“ഇവന് ചായ മാത്രം പോര… അപ്പമോ വടയോ കൊടുക്കണം…” ഞാൻ അന്നമ്മയെ ഒറ്റക്കണ്ണ് അടച്ച് കാണിച്ച്, റൂട്ട് ക്ലിയർ ആക്കി. അന്നമ്മ ചിരിച്ചു.
“രണ്ട് അപ്പവും രണ്ട് വടയും ഇവൻ ഒറ്റയ്ക്ക് തിന്നോ…”