ഇന്സെസ്റ്റ്‌ കഥകളോട് യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുള്ള എഴുത്തുകാരും വായനക്കാരും കമന്റിടുന്നവരും ഈ സൈറ്റില്‍ ഉണ്ട്. അവരുടെ തെരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഞാന്‍ ബഹുമാനിക്കുന്നു. അമ്മ എന്ന പദത്തിന് അവര്‍ കൊടുക്കുന്ന മൂല്യവും മകന്‍ എന്ന കാഴച്ചപ്പാടിന് അവര്‍ നല്‍കുന്ന വാത്സല്യവും അമ്ഗീകരിക്കപ്പെടെണ്ടതാണ്, വിലവെക്കേണ്ടതാണ്. പക്ഷെ ഇന്സെസ്റ്റ്‌ സ്റ്റോറി മന്ദന്‍രാജ എഴുതുമ്പോള്‍, ഋഷി എഴുതുമ്പോള്‍ ഏറ്റവും ലഹരിയുള്ള ഒരു ഡ്രഗ് അനുഭവമാണ്. എന്ത്കൊണ്ടാണ് അത്? നിഷിദ്ധമായത് ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകാവുന്ന ഒരു ത്രില്ലുണ്ട്. ഏറ്റവും നിഷിദ്ധമായത് ഏതാണ്? അമ്മ – മകന്‍ ലൈംഗികതയാണത്‌. എഴുതുമ്പോള്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ കയ്യടക്കം വേണ്ട വിഷയവും അതുതന്നെയല്ലേ?

എന്‍റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ മന്ദന്‍രാജയുടെ ഏറ്റവും മികച്ച കഥകളില്‍ ഒന്നാണ് ഇത്. തുടക്കം മുതല്‍ ഒടുക്കം വരെ വായനാ സുഖം, സെക്സ് അനുഭൂതി, അയത്ന ലാളിത്യം ഒന്നും ചോര്‍ന്നുപോകാതെ ആദ്യ പേജ് വായിച്ചുതുടങ്ങിയാല്‍ അവസാനപേജുവരെ യാത്ര ചെയ്യിപ്പിക്കുന്ന രീതിയില്‍ രാജ മനോഹരമായി ഈ കഥയുടെ ചിത്രങ്ങളെ മഴവില്‍ വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍കൊണ്ട് വരച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. ട്രെയിന്‍ യാത്രയില്‍ തന്നെ കിച്ചു തന്നെയാണ് വിപിന്‍ എന്നൊരു സൂചന വായനക്കാര്‍ക്ക് തോന്നിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും ആ പരിണാമഗുപ്തിയുടെ നിമിഷത്തിനു വേണ്ടി ഓരോ വായനക്കാരനും കൊതിച്ചുകാക്കുന്നുണ്ട്.

നിഷിദ്ധ സംഗമം പോലെ തന്നെ മികച്ച ഒരു ട്രാവല്‍ പോണ്‍ സ്റ്റോറിയുടെ ഗണത്തിലും ഈ കഥയെ ഉള്‍പ്പെടുത്താം. സുഷമയുടെ പ്രായം ഒരിടത്തും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. എങ്കിലും ഒരു നാല്‍പ്പത്തിയഞ്ചിനടുത്താണ് എന്നനുമാനിക്കാം.

അജിത്‌ എന്ന മണിപ്പാലിലേ സുഹൃത്തിന്‍റെ പ്രോപ്പോസിഷന്‍ സീനും ഭംഗിയാക്കി. സുഷമയുടെ ആത്മഗതങ്ങള്‍ക്ക് പോലും വല്ലാത്ത വശ്യചാരുതയുണ്ടായിരുന്നു. ട്രെയിനില്‍ വാഷ്റൂമില്‍ കയറുമ്പോള്‍ കിച്ചുവിന്‍റെ പ്രയമുള്ള ഒരു കുട്ടിയുടെ വികൃതിപോലും ഭംഗിയായി രാജ അവതരിപ്പിച്ചു.

ഒന്നുറപ്പായി

തപസ്സ് ചെയ്താലും മന്ദന്‍രാജയുടെ അനുഗ്രഹീത നിലവാരത്തിലേക്കെത്താന്‍ എനിക്ക് കഴിയില്ല.

അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ രാജ.

സസ്നേഹം,
സ്വന്തം,
എപ്പോഴും,
സ്മിത.