“സണ്ണി, കാര്യം താമസിച്ചാ ചക്ക കൊഴയുന്ന പോലെ കൊഴയും. എത്രേം പെട്ടെന്ന് ആ മൈരന്‍ കൈക്കൂലി വാങ്ങീന്ന് തെളിയിക്ക്. അല്ലേല്‍ നിന്‍റെ ചീട്ട് കീറും കേട്ടോ! ഞങ്ങള് ഡയറക്ടര്‍മാര്‍ വിചാരിച്ചാലൊന്നും നിന്നെ രക്ഷിക്കാന്‍ ഒക്കുകേല കേട്ടോ…”
“നിങ്ങള് ഏത് മറ്റേടത്തെ എന്‍ജിനീയറാ?”
എലിസബത്ത് ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചീറി.
“ആ വിനായകന്‍ നാറി എന്നതാ ആരോടാ വാങ്ങിയേന്നു ഒന്ന് തെരക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ കാണുന്ന പേപ്പറിലൊക്കെ ഒപ്പിടാന്‍…! ഇതുപോലെയൊരു പൊട്ടന്‍ കുണാപ്പന്‍!”
“എന്‍റെ ലിസീ…ഒന്നടങ്ങ്‌! ഞാന്‍ അതൊക്കെ നേരെയാക്കാം! പ്രോമിസ്!”
ശബ്ദം താഴ്ത്തി, പരീക്ഷീണമായ സ്വരത്തില്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“എങ്ങനെ നേരെയാക്കാന്ന്‍? എങ്ങനെ നേരെയാക്കാന്നാ നിങ്ങള് പറയുന്നേ? കമ്പനീലെ സകലരും ആ വിനായകന്‍റെ കുണ്ടി കഴുകികൊടുത്ത് ആണേലും നിക്കാന്‍ അറിയാം! നിങ്ങളോ? നോക്കിക്കോ അന്വേഷണം വരും. നിങ്ങള് ഒപ്പിട്ട സകല പേപ്പറും പൊക്കിപ്പിടിച്ചോണ്ട് വിനായകന്‍ നിങ്ങളാ കള്ളന്‍ എന്ന് തെളിയിക്കും. ഒരു ചില്ലിക്കാശ് അവശേഷിക്കാതെ സകല സമ്പാദ്യോം പോകും…”
എലിസബത്തിന്‍റെ ശബ്ദം ക്രമാതീതമായി ഉയര്‍ന്നു.
“ഞാന്‍ വല്ല ഇന്റെര്‍വ്യൂം അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്യാന്‍ തൊടങ്ങാം നാളെ മൊതല്‍! അല്ലാതെ എങ്ങനെ ജീവിക്കും?”
അവള്‍ ദേഷ്യം കത്തുന്ന സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
എലിസബത്ത് പറയുന്നത് മുഴുവന്‍ വാസ്തവമാണ് എന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.
അവള്‍ പറയുന്നതില്‍ കാര്യമുണ്ട്.
ഇവിടെ എനിക്ക് തല്‍ക്കാലം വോയ്സില്ല.
വീട്ടമ്മയാണ് എലിസബത്ത്.
അവള്‍ മറ്റ് ജോലികള്‍ ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല.
അതിന്‍റെ ആവശ്യവുമില്ല.
എങ്കിലും ഇ കമേഴ്സും ചെറുകിട ഇന്റര്‍നെറ്റ് ഹോം ബിസിനെസ്സുമൊക്കെയായി ചെറുതെങ്കിലും ഒരു തുക അവളും സമ്പാദിക്കുന്നുണ്ട്.
പക്ഷെ അതൊക്കെ ഒരു ജോലിയെന്നതിലുപരി ഒരു ഹോബിയായാണ്‌ അവള്‍ കണ്ടിരുന്നത്.
എന്‍റെ ശമ്പളം കൊണ്ട് ആയുഷ്ക്കാലം മുഴുവന്‍ ആഡംബരമായി ജീവിക്കാമായിരുന്നു.
പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ …..
