സ്വപ്നലോകത്തെ സുന്ദരിമാർ 1 [Sreehari] 183

ഇത്രയും പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്ന പോലെ തോന്നി. അവൾ അകത്തേക്ക് പോയി.

ഞങ്ങൾ യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു. പോകും വഴി ഞാൻ ചെല്ലയ്യോടും കുട്ടികളെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചു. അയാളും സങ്കടത്തോട് കൂടി തലതാഴ്ത്തി.

അന്ന് ഉച്ചയ്ക്ക് ചെല്ലയ്യയുടെ ഭാര്യയാണ് ഭക്ഷണം കൊണ്ട് വന്നത്. ചെല്ലയ്യക്ക് ചന്തയിൽ നിന്നും സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാനുണ്ടായിരുന്നു. ഇനി രാത്രിയെ എത്തൂ എന്നും പറഞ്ഞു.

ആ സ്ത്രീ കാണാൻ ഒട്ടും ഭംഗിയില്ലായിരുന്നു. കറുത്ത് തടിച്ചു, മാറിടമൊക്കെ തൂങ്ങി ആയിരുന്നു. ഒരു പഴയ സാരിയാണ് വേഷം.

ഭക്ഷണം തന്നതിന് ശേഷം അവർ ഓരോ വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചു. ജോലിയെ പറ്റിയും, വീടിനെ പറ്റിയെല്ലാം.

ഞാൻ അങ്ങോട്ടും കുറെ വിശേഷങ്ങൾ ഒക്കെ ചോദിച്ചു. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ നല്ല കമ്പനിയായി.

“ഇത്രേം പരിചയമായ സ്ഥിതിക്ക് ഞാൻ ഒന്ന് ചോദിച്ചോട്ടെ?”.

“ചോദിച്ചോളൂ”, അവൾ പറഞ്ഞു.

“കുട്ടികളില്ലാത്തതിൽ സങ്കടമില്ലേ? അതിനു ചികിത്സകൾ ഒന്നും നോക്കിയില്ലേ?”.

“സാറെ, ഈ നാട്ടിലെ ആണുങ്ങൾ കുടിയും നിർത്തില്ല, മരുന്നും കഴിക്കില്ല. ഞങ്ങളൊക്കെ ഇനി വല്ല വരുത്തന്മാരെയും തേടി പോകേണ്ടി വരും”, ആവേശത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോഴാണ് പറഞ്ഞത് കൂടിപ്പോയി എന്ന് തോന്നിയത്.

“അപ്പൊ വരുത്തന്മാരോട് ചെയ്യാൻ കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ലേ?” ഞാൻ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

അവൾ നാണത്തോടെ തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നു.

“എനിക്ക് ഇയാളെ സഹായിക്കണം എന്നുണ്ട്. എനിക്കെന്തോ തെറ്റായി തോനുന്നില്ല. നിങ്ങൾക്കും കുട്ടികൾ വേണ്ടേ. തനിക്ക് സമ്മതമാണോ?”.

“അത് സാറെ…എനിക്ക് പേടി ഒന്നുമില്ല. സാർ ആരോടും പറയില്ലെങ്കിൽ..” അവൾ ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി.