സ്വപ്നങ്ങൾ, നിങ്ങൾ സ്വർഗ്ഗ കുമാരികൾ 19 [Binoy T] [Climax] 173

“പേടിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോ പപ്പാ….” അവൾ അപ്പോഴും ശ്വാസം അടക്കിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എത്ര നേരമായി ഞാൻ വിളിക്കുന്നു. പപ്പാ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു, എന്തോ കണ്ടു പേടിച്ചപോലെ എക്കെ”

നന്ദുട്ടി ഇതൊക്കെ പറയുമ്പോളും ഞാൻ സ്ഥലകാല ബോധം വീണ്ടെടുക്കാൻ ഉള്ള ശ്രമത്തിൽ ആയിരുന്നു. ഞാൻ എവെടെയാണ്? തറവാട്ടിൽ അന്നോ, അതോ എന്റെ വീട്ടിൽ തന്നേയോ ? അതെ ഞാൻ തറവാട്ടിൽ തന്നെയാണൂ. തറവാട്ടിൽ എവിടെയാണ്, മുകളിലോ അതോ താഴെ സോഫയിലോ? മുത്തശ്ശി…. മുത്തശ്ശി എവിടെ ?? ഞാൻ വെപ്രാളത്തിൽ നാലുപാടും നോക്കി.

“എന്താ പപ്പാ എന്താ പറ്റിയെ ?. എന്താ ഈ നോക്കുന്നെ? ” നന്ദുട്ടി വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“മുത്തശ്ശി? ” ഞാൻ ഒരു വിധം ആ ചോദ്യം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

“മുത്തശിക്കെന്താ ?” നന്ദുട്ടി ചോദിച്ചു.

“മുത്തശ്ശി എവിടെ ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“അമ്പലത്തിൽ ഉണ്ട്, മമ്മീടെ കൂടെ… വരാറാകുന്നു എല്ലാരും, അവിടെ എല്ലാരും ഉണ്ട്. പപ്പാ ഇല്ലാത്തോണ്ട് ഞാൻ ഇങ്ങു പൊന്നു.”

നന്ദുട്ടിയുടെ ഈ മറുപടി കേട്ടിട്ടും എന്നിലെ ആ സംഘർഷ ശമിച്ചിരുന്നില്ല. അത്രക് ഭയാനകം ആയിരുന്നു ആ സ്വപനം.

“എന്താ പപ്പാ…. ? ” നന്ദുട്ടി വീണ്ടും എന്നോട് ചോദിച്ചു.

അവളോട്‌ എന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ ഇരുന്നു.

ചാരുകസേരയിൽ കിടക്കുന്ന എന്റെ ഒരു തുടയിൽ ചന്തി വെച്ച് ഇരുന്നു കൊണ്ട് എന്റെ മാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞു അവൾ.

“മോളെ പപ്പാ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്ന ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു……നമ്മുക്ക് ഇതൊക്കെ നിർത്തണം എന്ന് തോനുന്നു പാപ്പക്… അല്ലെകിൽ ആരെക്കിലും എക്കെ അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ നമ്മൾ വിചാരിക്കുന്നിടത്തു കാര്യങ്ങൾ നിന്ന് എന്ന് വരില്ല”