സ്വപ്നങ്ങൾ, നിങ്ങൾ സ്വർഗ്ഗ കുമാരികൾ 5 [Binoy T] 194

നന്ദുട്ടി ഇടക്ക് എന്നെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി വീടും പഴയതുപോലെ പുറത്തേക്കു നോക്കി നിന്നു. പിന്നെയും എന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് വർധിച്ചു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയാതെ രണ്ടാളും ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നും.

“പപ്പാ …….”നന്ദുട്ടി എന്നെ നോക്കാതെ പതിയെ വിളിച്ചു.

“നന്ദുട്ടി … മോളെ……. “

എങ്ങനെ തുടങ്ങണം എന്ത് പറയണം എങ്ങനെ പറയണം എന്നറിയാതെ ഞാൻ വിതുമ്പി.

“മോളെ എന്താ പറയേണ്ട എന്ന് എനിക്കറിയില്ല മോളെ. ഞാൻ ഒരു പാപിയായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ഓരോ നിമിഷവും.”

ഞാൻ ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് വിങ്ങി

“പപ്പയുടെ മനസ്സിൽ ഈ അടുത്തായി ചെകുത്താൻ കുടിയിരിക്കാൻ തുടങ്ങി മോളെ. പപ്പാ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവനെ ഇറക്കി വിടാൻ സാദിക്കുന്നില്ല. അവൻ ഓരോ നിമിഷവും പപ്പയെ കിഴ്പ്പെടുത്തികൊണ്ടിരുക്കുവാണു”.

നന്ദുട്ടി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അതെല്ലാം കേട്ട് നിന്നതേ ഉള്ളു.

“ഈ ലോകത്തു ഞാൻ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്നേഹിക്കുന്നത് നിന്നെയ മോളെ. നീ എന്നെ വെറുക്കുന്ന ത് എനിക്ക് സങ്കല്പിക്കാന്‍ പോലും സാധിക്കില്ല. അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ പിന്നെ ഈ പപ്പാ ഉണ്ടാകില്ല”.

“പപ്പാ പ്ളീസ് പപ്പാ. അങ്ങനെ ഒന്നും പറയല്ലേ”

നന്ദുട്ടി പെട്ടന്നു എന്റെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു എന്റെ വായ അവളുടെ കൈകൊണ്ടു പൊത്തി കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

“പപ്പാ എന്തിനാ അങ്ങനെ ഒക്കെ പറയുന്നേ. ഈ ജന്മം എന്നല്ല, ഇനിയും എത്ര ജന്മം എടുത്താലും എനിക്ക് പപ്പയെ വെറുക്കാൻ കഴിയില്ല. എനിക്ക് പപ്പയെ അത്രക്ക് ഇഷ്ടമാണ്”.

“മോളെ അങ്ങെനെ അല്ല മോളെ. എനിക്ക് എന്റെ മോളെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ ഒരിക്കലും പറ്റില്ല”.

“ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ പപ്പാ എന്നെ വിഷമിപ്പിക്കുവാണെന്നു.”നന്ദുട്ടി ഒന്ന് നിർത്തിയിട്ടു പിന്നെയും തുടർന്നു.

“സാരമില്ല പപ്പാ. എനിക്കറിയാം പപ്പയുടെ മനസ്സ്. ഞാൻ അത് മനസിലാക്കിയില്ല പിന്നെ അത് ആരാ മനസിലാക്കുക.

“മോളെ, മോൾ പറഞ്ഞു വരുന്നത്?”

“എനിക്കറിയില്ല പപ്പാ, I don’t know what it means, BUT….. ”. ഇതു പറയുമ്പോൾ നന്ദുട്ടിയുടെ ശബ്ദം ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.”

ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ നന്ദുട്ടിയുടെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞിരുന്നു. കണ്ണിലെ കണ്മഷി ആ കണ്ണുനീരിൽ മെല്ലെ പടർന്ന് തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവളുടെ കവിളിലൂടെ കണ്ണുനീർത്തുള്ളികൾ മെല്ലെ ഉതിർന്നു ഇറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ എന്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് നന്ദുട്ടിയുടെ കവിളിൽ ഊർന്നിറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീർത്തുള്ളികൾ തുടച്ചു കൊടുത്തു.