സ്വപ്നങ്ങൾ, നിങ്ങൾ സ്വർഗ്ഗ കുമാരികൾ 7 [Binoy T] 229

“പപ്പാ ചോദിക്കു”

ചോദിക്കാനോ വേണ്ടയോ എന്ന് ഞാൻ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു. ചിലപ്പോൾ അത് ചോദിച്ചാൽ വിവരീത ഫലം ഉണ്ടായേക്കാം എന്ന ഒരു പേടിയായിരുന്നു എന്നിൽ.

“എന്താ പപ്പാ ചോദിക്ക് ഞാൻ സത്യം പറയാം, ഐ പ്രോമിസ്”

വരുന്നത് വരട്ടെ എന്ന് കരുതി രണ്ടും കല്പിച്ചു ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“മോൾക്ക് എപ്പോളെകിലും regrets തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ. ഇങ്ങനെ ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് എപ്പോളെകിലും തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ”.

അൽപ നേരത്തേക്ക് നന്ദുട്ടി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. സത്യത്തില്‍ ആ മൗനം എന്നെ ഒന്ന് ചിന്തിപ്പിക്കുകയോ വേദനിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്തു എന്ന് പറയുന്നതിൽ തെറ്റില്ല.

“പപ്പാ ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ?”

അവൾ ആ പന്ത് തിരികെ എന്റെ കോർട്ടിൽ തന്നെ തട്ടി ഇട്ടു. ഞാൻ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചതല്ലാതെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“ചില കാര്യങ്ങൾ അങ്ങേനെയാ പപ്പാ. It happens. Destined to happen എന്നൊക്കെ പറയില്ലേ അതു പോലെ”

വളരെ പക്വതയുള്ള നന്ദുട്ടിയുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ അത്ഭുത പെടുത്തിയെകിലും അവൾക്കു പശ്ചാത്താപം ഉണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന് അപ്പോഴും എനിക്ക് മനസ്സിലായിരുന്നില്ല. അപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ കൈകൾ ഞങ്ങളുടെ മദന ജലം ആകേ പറ്റി വിരലുകൾ പരസ്പരം ഇടക്കോർത്തു ഇരിക്കുകയാണ്.

“ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ പപ്പാ?”

“എന്താ മോളെ”

“പാപ്പ ക് എപ്പോളാ ഈ തോന്നൽ ആദ്യമായി ഉണ്ടായേ?”

ആ ചോദ്യം കേട്ട് ഞാൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയുടെ കൗതുകത്തോടെ അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് വ്യക്തമായ ഉത്തരം ഉണ്ടായിരുനെകിലും ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.

“പറ പപ്പാ പ്ലീസ്….”

” എന്ത് തോന്നലാ മോളെ”

നന്ദുട്ടി എന്താ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്നു എനിക്ക് വെക്തമായി അറിയാമെകിലും ഞാൻ അജ്ഞത നടിച്ചു.

“എപ്പോള് മുതലാ പപ്പാ എന്നെ വേറെ പോലെ കാണാൻ തുടങ്ങിയത്?”

“പപ്പാ ഒരിക്കൽ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു മോളെ. ദേവതയെ പോലെ ഒരു സുന്ദരിക്കുട്ടി പപ്പയും ഒത്തു……………..” ഞാൻ അല്പം നിമിഷം നിർത്തിയിട്ടു വീണ്ടും തുടർന്ന്.

“പാപ്പക് ആദ്യം മനസിലായില്ല ആ മുഖം ആരുടേതായിരുന്നു എന്ന്. വളരെ സുപരിചിതമായ, ഓമത്വവം ഉള്ള ഒരു സുന്ദരി കുട്ടിയുടെ മുഖം. ആ സ്വപ്നത്തില്‍ വന്ന കുട്ടിയുടെ മുഖം ആരുടേതാണ് എന്ന് മനസിലാക്കിയ നിമിഷം എനിക്ക് വല്ലാതെ വിഷമം തോന്നി മോളെ. ഞാൻ എന്നെ തന്നെ വെറുതെ നിമിഷങ്ങൾ ആയിരുന്നു അത്. പിന്നീട് അവൾ വീണ്ടും വീണ്ടും എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ വന്നു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു. അവൾ എന്റെ മനസിനെ പതിയെ പതിയെ കീഴ്പ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു”. ഒന്ന് നിർത്തി ഞാൻ വീണ്ടും തുടർന്ന്.