സ്വപ്നങ്ങൾ, നിങ്ങൾ സ്വർഗ്ഗ കുമാരികൾ 7 [Binoy T] 229

‘”ഞങ്ങൾക്കൊന്നും വേണ്ട. അല്ലെ പപ്പാ. ഇനിയും വിശക്കുവന്നേൽ രാത്രി ഞങ്ങൾ കഴിച്ചോളാം.” നന്ദുട്ടി എന്റെ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു എന്റെ ദേഹത്ത് ചാരി നിന്ന് ലെക്ഷ്മിയോട് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ ഒന്നും എടുത്തു തരില്ലേ ഞാൻ ഉറങ്ങാൻ പോകുവാ. എനിക്ക് നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ട്. വേണേ ഇപ്പോ കഴിച്ചോ. ഞാൻ എടുത്തു വെക്കാം”. ലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു.

“നീ പോയി കിടന്നോ.ഇനിയും ഒന്നും വേണ്ട ടീ” എന്റെ മറുപടി കേട്ട് ലക്ഷ്മി ഞങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. ഞാനും നന്ദുട്ടിയും സോഫയിൽ ഇരുന്നു. അവൾ ടി ടേബിൾ വെച്ചിരുന്നു റീമോർട് എടുത്തു ടി വി ഓൺ ആക്കി.

“എന്ന കോൺഫറൻസ് ഡേറ്റ്.

“ഡിസംബർ 4 മുതൽ 7 വരെ”

“അപ്പോൾ ഇനിയും കഷ്ട്ടിച്ചു ഒരു മാസം ഉണ്ടല്ലേ. നമുക്കെല്ലാർകും കൂടി പോകാം.”

നന്ദുട്ടി അതിനു മറുപടിയായി ഒന്ന് മൂളിയാതെ ഉള്ളു.അവൾ എന്റെ ദേഹത്ത് ചാരി ഇരുന്നു രണ്ടു കാലും എടുത്തു സോഫയുടെ മേലെവെച്ചു ചാനൽ മാറ്റി മാറ്റി ഇരുന്നു.

ഞാൻ എന്റെ ഇടതു കൈ നന്ദുട്ടിയുടെ തോളിലൂടെ എട്ടു അവളെ എന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് ഇരുത്തി മാറുന്ന ചാനലിലേക്ക് കണ്ണ് നട്ട് ഇരുന്നു.

പെട്ടാണ് നന്ദുട്ടി എന്തോ പറയുന്നതുപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.

‘പപ്പാ……… I am glad that you had that dream. The one that I longed for but never ever had…………’

ഞാൻ പെട്ടന്ന് തന്നെ നന്ദുട്ടിയെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ആ വാക്കുകൾ അവൾ പറഞ്ഞതാണോ എന്ന് അറിയാൻ. അവൾ ടി വി യിൽ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു ചാനൽ മാറ്റി ഇരിക്കുകയാണ്. എനിക്ക് തോന്നിയതാണ്. ഒരു നിമിഷം ഞാൻ കൊതിച്ചു പോയി എന്റെ മകൾ അങ്ങെനെ പറഞ്ഞിരുന്നേൽ എന്ന്.

അവളുടെ മുഖത്തു നോക്കി ഇരുന്ന എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിട്ടു അവൾ ചോദിച്ചു.

“എന്താ പപ്പാ…… റിമോർട്ട് വേണോ”

ഞാൻ വേണ്ട എന്ന് തലയാട്ടി.

“ഞാൻ പോയി കിടക്കട്ടെ മോളെ.”

എന്ന് പറഞ്ഞു എഴുനേൽക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ നന്ദുട്ടി പറഞ്ഞു.

“ഒരു അല്പം നേരം കൂടി പപ്പാ. എന്നിട്ടു പോകാം”

ഞാൻ വീണ്ടും എന്റെ മോൾടെ അരികിൽ ഇരുന്നു. ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും പരസ്പരം ചേർന്ന് ശരീരത്തിലെ ചുടു പങ്കിട്ടു കമിതാക്കളെ പോലെ ഒട്ടി ചേർന്ന് ഇരുന്നു. പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിൽ അപ്പോൾ കാമം എന്ന വികാരം അല്ലായിരുന്നു. ഒരു മകളോട് അച്ഛനോടുള്ള സ്നേഹം ആയിരുന്നു അപ്പോൾ.