സ്വർഗ്ഗ ദ്വീപ് 5 [അതുല്യൻ] 433

ആദിത്യൻ അവളുടെ പുച്ഛത്തോടെ ഉള്ള ഫോൺ സംഭാഷണം കേട്ട് എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്ന് അറിയാതെ മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നിർവികാരനായി നോക്കി.

“ക്ഷെമിക്കണം”, ആദിയ ആദിത്യന്റെ മുഖത്തേക്ക് കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ നോക്കി ഇരുന്നതിന് ശേഷം പറഞ്ഞു. “ഞാൻ നല്ല മാനസിക പിരിമുറുക്കത്തിൽ ആണ്”.

“എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേ ഉള്ളു”, ആദിത്യൻ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ലോകത്തിൽ ഇത്രയധികം പുരുഷന്മാർ വേറെ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും അങ്ങനെ ഒക്കെ സംഭവിച്ചത് നിന്റെ കൂടെ ആയി”, ആദിയ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു.

ആദിയ ഇത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആദിത്യൻ ഗോവയിലെ ആ രാത്രിയെ കുറിച്ച് ആലോജിച്ചു. താൻ അന്ന് രാത്രി അനുഭവിച്ച ലൈംഗിക സുഖവും സംതൃപ്തിയും ഇനി ഒരിക്കലും ജീവിതത്തിൽ അനുഭവിക്കാൻ പറ്റും എന്ന് തോനുന്നില്ല. അത്, എന്ത് തന്നെ ആയാലും പെങ്ങളാണെന്ന് അറിഞ്ഞതിന് ശേഷവും ഇങ്ങനെ ഒരു ബന്ധം വച്ച് പുലർത്തുന്നത് വളരെ വലിയ തെറ്റാണ്.

ഈ പ്രേശ്നങ്ങൾക്ക് ഇടയിലും അവൻ മനസ്സിൽ ആ നിമിഷങ്ങളിലേക്ക് ഊളിഇട്ട് വിഷമത്തോടെ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് ആ വികാരം മനിസ്സിലാവും. ഒരു പക്ഷേ ഹൃദയത്തോട് ഏറ്റവും അടുത്ത്, എന്റെ ജീവിതത്തിലെ തന്നെ മറക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു നിമിഷം, പക്ഷെ ഇപ്പോൾ . . . ”

“എല്ലാം നശിച്ചു”, ആദിയ അവൻ തുടങ്ങി വച്ച സംഭാഷണം പൂരിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “നിനക്ക് അറിയാമോ, ഞാൻ നിന്നെ കുറിച്ച് എപ്പോഴും ചിന്തിക്കാറുണ്ട്”.

“ഞാനും”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. ആദിയയോട് സത്യസന്തമായി തുറന്ന് സംസാരിച്ചപ്പോൾ അവന് സ്വയം അതിശയം തോന്നി. താൻ ഇതേപോലെ തുറന്ന് സംസാരിച്ച ഒരേ ഒരു പെൺകുട്ടി പ്രിയ ആണ്. എന്നാൽ പ്രിയയോട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഉള്ള ചമ്മൽ ആദിയയോട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഇല്ല എന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കി. “നിന്റെ ഫോൺ നമ്പറോ വിലാസമോ വാങ്ങാതെ ഇരുന്നതിൽ ഞാൻ എന്നെ തന്നെ മാസങ്ങളോളം കുറ്റപ്പെടുത്തിയിരുന്നു”.

“ഞാനും”, ആദിയ പറഞ്ഞു. “നമ്മൾ അറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ സംഭവിച്ചത് എല്ലാം നല്ലതിന് ആയി”.

“നമ്മൾ വീണ്ടും കണ്ട് മുട്ടിയിരുന്നു എങ്കിൽ നമ്മൾ കാമിതാക്കൾ ആയേനെ എന്ന് നിനക്ക് തോന്നാറുണ്ടോ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

ആദിയ ആദിത്യന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഞാൻ നിന്നെ ബോംബെയിൽ ഉള്ള തെരുവുകളിൽ കണ്ട് മുട്ടുന്നതായി സ്വപ്നം കാണാറുണ്ട്”.

“ഞാൻ നിന്നെ തിരഞ്ഞ് വരുന്നത് സ്വപ്നം കാണാറുണ്ട്. നൂറ്റിഎൺപത് ലക്ഷം ആളുകളുടെ ഇടയിൽ”, ആദിത്യൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് ചിരിച്ചു. “ബോംബെയിൽ എത്ര ഫോട്ടോഗ്രാഫേഴ്സ് ഉണ്ടെന്ന് നിനക്ക് വല്ല ഊഹവും ഉണ്ടോ?”.

“ശെരിയാ, ബോംബെയിൽ ഞങ്ങൾ കുറേപേർ ഉണ്ട്”. അവൾ മുഖം ചുളിച്ച് സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. “ആദിരക്ക് നമ്മുടെ കാര്യങ്ങൾ അറിയില്ലല്ലോ, അല്ലെ?”.

“ഇല്ല, നീ കേൾക്ക്, ആദിരയെ പറ്റി . . . “, ആദിത്യൻ അടുത്ത ബോംബ് പൊട്ടിക്കാൻ പോകുന്നത് പോലെയുള്ള മുഖഭാവത്തോടെ പറഞ്ഞു.

ഇത് കണ്ടതോടെ ആദിയ പുരികങ്ങൾ ഉയർത്തി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. “അവളാണോ നീ ഞാൻ ആണെന്ന് വിജാരിച്ച ആ ലാപ് ഡാൻസർ”,

ആദിത്യൻ അവളെ നോക്കി തോൾ കൂച്ചി കൊണ്ട് തല അതെ എന്ന രീതിയിൽ മുകളിലേക്കും താഴേക്കും ആട്ടി.