ശ്വേതയുടെ ചിത്രം [Sid Jr] 144

“എനിക്ക്… എനിക്ക് വേണ്ടത്…”

“പറയൂ ഏട്ടാ…”

സഞ്ജയ് ഒന്ന് പതറി. പതിനാറ് വർഷത്തെ ദാമ്പത്യത്തിന് ശേഷവും അവളുടെ മുന്നിൽ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെപ്പോലെ താൻ പതറുന്നത് കണ്ട് ശ്വേത ഉള്ളിൽ ചിരിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി.

“എനിക്ക് നിന്റെ ഒരു ചിത്രം വേണം.”

“ചിത്രമോ? ഒരു പെയിന്റിംഗ്?” അവൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു.

“അതെ, ഒരു പ്രൊഫഷണൽ ആർട്ടിസ്റ്റിനെക്കൊണ്ട് വരപ്പിച്ച നിന്റെ ചിത്രം. പക്ഷെ… ഒരു നിബന്ധനയുണ്ട്.”

“എന്ത് നിബന്ധന?”

സഞ്ജയ് അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. “നീ വസ്ത്രങ്ങളില്ലാതെ അതിന് പോസ് ചെയ്യണം. ഒരു ന്യൂഡ് പെയിന്റിംഗ്.”

ശ്വേത ഞെട്ടിപ്പോയി. അവൾ സോഫയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു. “ഏട്ടന് ഭ്രാന്താണോ? നടക്കില്ല… ഒരിക്കലും നടക്കില്ല!”

“നീ പറഞ്ഞതല്ലേ എന്ത് വേണമെങ്കിലും എന്ന്. വെറുമൊരു ഫോട്ടോയല്ല ശ്വേത, ഒരു ആർട്ടിസ്റ്റ് നിന്നെ നോക്കി വരക്കുന്ന ചിത്രം. അത് നമ്മുടെ സ്റ്റഡി റൂമിൽ ഒരു ലോക്കിനുള്ളിൽ ഞാൻ സൂക്ഷിക്കും. എനിക്ക് മാത്രം കാണാൻ.”

“ഏതെങ്കിലും ഒരു അപരിചിതന്റെ മുന്നിൽ ഞാൻ ഇങ്ങനെ നിൽക്കണമെന്നാണോ ഏട്ടൻ പറയുന്നത്? ഏട്ടന് അത് വിഷമമാവില്ലേ?”

“അതൊരു ആർട്ടിസ്റ്റായിരിക്കും ശ്വേത. നിന്റെ ഭംഗി ആ കാൻവാസിലേക്ക് പകർത്താൻ അയാൾക്ക് മാത്രമേ കഴിയൂ. ഞാൻ ഇത് കുറെ കാലമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നതാണ്.”

ശ്വേത കുറച്ചുനേരം നിശബ്ദയായി നിന്നു. പിന്നീട് അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. “ഏട്ടൻ ഇത്രയും ആഗ്രഹിച്ചതാണെങ്കിൽ… ശരി. നമുക്ക് ഒരു ആർട്ടിസ്റ്റിനെ തിരയാം.”