ട്രെയിനിലെ അങ്കിളിനൊപ്പം ഒരു കളി [Honay] 1181

അങ്കിൾ അകത്തു കയറി സീറ്റിൽ ബാഗ് വെച്ചു. എന്നിട്ടു പോയി കാപ്പി മേടിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു. ഞങ്ങൾ അത് കുടിച്ചിരുന്നു.

“അനുമോളേ വേണമെങ്കിൽ ഒന്നുടെ ടോയ്‌ലെറ്റിൽ പോക്കോട്ടോ.”

“ഞാൻ ഒന്ന് പോയതാ. ഈ അങ്കിളിനിതെന്താ.”

“ഒന്നുല പൊന്നേ, അങ്കിളിന്നു അനുമോളുടെ ചെപ്പിലെ തേൻ കുടിക്കുമല്ലോ അതുകൊണ്ടു പറഞ്ഞതാ.”

“അയ്യേ, പോ അങ്കിളേ, അതിന്നു വേണ്ടാട്ടോ.”

“നമുക്ക് നോക്കാം മുത്തേ.”

“അങ്കിളേ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ? എന്നോടെന്താ ഇപ്പോഴിങ്ങനെ തോന്നാൻ?”

“അതറിയുലട. കുറച്ചു നാളായി നിന്നോട് ഇങ്ങനെ ഒരു ആഗ്രഹം. പലപ്പോഴും പറയണമെന്നോർത്താത്ത. നീ പിണങ്ങിയാലോ എന്നൊരു പേടിയുണ്ടായിരുന്നു. ഇടക്കിടെ നിന്നോട് തമാശ പറഞ്ഞു ദേഹത്ത്‌ അടിക്കുകയൊക്കെ ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരു കൊതിപോലെ ആയിരുന്നു.”

“ഓഹോ കൊള്ളാമല്ലോ.”

“അനുമോളെ നിനക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യമൊന്നുമില്ലല്ലോ അല്ലെ?”

“ഇല്ല അങ്കിളേ. എന്തിനാ എനിക്ക് അങ്കിളിനോട് ദേഷ്യം. എനിക്ക് അങ്കിളിനെ മനസിലാകും. അങ്കിൾ വേറെ ആരോടും ഒന്നും പറയാതിരുന്നാൽ മതി. എനിക്ക് അതാ പേടി. പിന്നെ കുറെ നാളുകൾ കൂടിയല്ലേ ഞാനും ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്. അങ്കിൾ അത് മനസ്സിൽ ഓർത്താൽ മതി.”

“മോള് പേടിക്കേണ്ട. അങ്കിൾ ആരോടും പറയില്ല.”

ട്രെയിൻ എടുക്കാറായപ്പോൾ അങ്കിൾ മെല്ലെ എണിറ്റു പോയി വാതിൽക്കൽ നിന്നു. എന്നിട്ടു രണ്ടു വാതിലുകളും എല്ലാ ജനലുകളും നന്നായി അടച്ചു. എന്നിട്ടു എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു. എന്നിട്ടെന്നെ മെല്ലെ ദേഹത്തേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

“അനുമോളെ എന്തിനാ ടെൻഷൻ. നമ്മൾ മാത്രമേ ഇവിടിപോളുള്ളൂ.”