ടീച്ചറും വല്ല്യമ്മയും പിന്നെ കൗമാരവും [സുമൻ] 215

വനജ : അല്ല..

അഭി : അത് അഴിച്ചു മാറ്റ്..

( അഭി കയ്യിലെ പുതിയ മാല എടുത്തു )

വനജ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അത് അഴിച്ചു..

അഭി വനജയുടെ കഴുത്തിൽ മാല ഇട്ടു കൊടുത്തു..

(മാല ഒരു 7 പവനോളം ഉണ്ട്..)

വനജ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല

അഭി : എനിക്ക് നിന്നോട് കാമം ഇല്ല എന്നല്ല പറയണേ.. ഒരാളെ വയസ്സും,ജോലിയും നോക്കിയല്ല സ്നേഹിക്കുന്നെ.. ഇഷ്ടവും കാമവും നന്നായി തോന്നുന്ന ആളോടാണ് ജീവിക്കേണ്ടത്.

വനജ : നീ കാര്യായിട്ടാണോ?

അഭി അവളെ വാരിപുണർന്നു..

അഭി : എടി പൊന്നുമോളെ ഞാൻ സീരിയസ് ആയി പറയുവാ.. നീ എന്നോടൊപ്പം വേണം..എന്നും

(അവളുടെ മുലകൾ അഭിയുടെ നെഞ്ചോട് ചേർന്നു )

വനജ : ആരേലും വന്നാലോ.. വാടാ പോവാം

അഭി : നീ ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിക്ക്.. ആരേലും വന്നാൽ ഭാര്യ ആണെന്ന് പറയും.

വനജ ചിരിച്ചു..

വനജ : വിടാടാ.. നമ്മുക്ക് ഇവിടെന്ന് പോവാം.

(അഭിക്ക് അവളുടെ ചന്തിയിൽ പിടിക്കണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു പക്ഷെ പുറത്തൊയോണ്ട് അത് വേണ്ട എന്ന് കരുതി പിന്നെ അവളും ഒന്ന് വളഞ്ഞത് ഇപ്പോഴാണ്, ഒരുപാടു കാമം കാണിച്ചാൽ കയ്യിൽ നിന്നും പോവും)

അഭിയും അവളും അവിടെ നിന്ന് യാത്രയായി..

വനജ : നീ എന്തിനാ സ്വർണം വാങ്ങിയേ

അഭി :നിനക്കു ചെറിയ മാല നന്നായിരിക്കില്ല ..നീ ഇനി എന്റെ പെണ്ണാ..ഇങ്ങനെ നടന്നാൽ മതി.

വനജ : ടീച്ചറെ എന്നുള്ള വിളി പോയോ

അഭി : കഴുത്തിലെ താലി മാല ഉള്ളടുത്തോളം അങ്ങനെയേ വിളിക്കു.

(വനജ നാണത്തോടെ ചിരിച്ചു )

അഭി : നിന്നെ എന്റെ വീട്ടിലോട്ടു കൊണ്ടുപോവട്ടെ ?

വനജ : പോടാ

അഭി : നീ ഇറങ്ങി വാ.. ഞാൻ നിന്നെ റാണിയെ പോലെ നോക്കാം..