ടീച്ചർമാരുടെ കളിത്തോഴൻ 3 [Oliver] 1527

“ അത് ചെയ്യാം… അതിന് മുമ്പൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ ചെയ്തുതരുമോ?” അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ രണ്ട് കൈയും വെച്ച് മാപ്പിളയുടെ അരക്കെട്ടിൽ ഒരുതരം നീന്തൽ പ്രയോഗം നടത്തിക്കൊണ്ട് അവൾ കൊഞ്ചി.

“ എന്താണേലും തരാം… എന്റെ പൊന്നുമോളാദ്യം അതുപോലൊന്ന് ചുഴറ്റെടി…”

അവൾ കൊല്ലുന്ന ചിരിയോടെ മെല്ലെ അരക്കെട്ട് അനക്കി, അനക്കിയില്ല എന്ന ഭാവത്തില്‍ വച്ചോണ്ടിരുന്നു.

“ അപ്പൊ ചോദിക്കട്ടെ?”

“ എന്താടി…?”

“ അതിയാന് ഇവിടൊരു സ്പെയർ പാർട്ട്സിന്റെ കട തുടങ്ങണമെന്നുണ്ട്… അതിനൊരു പതിനഞ്ച് ലക്ഷം രൂപ അപ്പച്ചൻ സംഘടിപ്പിച്ച് കൊടുക്കണം.”

“ ങ്ഹേ… അതെന്തേ? നിർത്തിപ്പോരുവാണോ?” കിടന്ന കിടപ്പിൽ അയാളുടെ നല്ല ജീവൻ പോയി.

“ ഏയ്… സൈഡ് ബിസിനസ്സാ… നോക്കാനിവിടെ ആളിനെ വെക്കും… ബാക്കിയൊക്കെ പഴയ പോലെ… നമുക്കിവിടെ ഇതുപോലൊക്കെ ആവാം.” അവളൊരു കള്ളച്ചിരിയോടെയാണ് അത് പറഞ്ഞത്.

ആ സമയം അങ്ങനെ പറയാനാണ് അവൾക്ക് തോന്നിയത്. ഒന്നുരണ്ട് കൊല്ലം കൂടി ഇച്ചായനെ അവിടെ നിർത്തേണ്ടിവരും. അത് കഴിഞ്ഞാല്‍ എന്തേലും കാരണമുണ്ടാക്കണം.

ഇയാൾക്കിനി കൂടിപ്പോയാൽ ഒരു രണ്ട് കൊല്ലം കൂടി പണ്ണാനുള്ള ആരോഗ്യം കാണും. ഷുഗറിന്റെ അസുഖം കൂടിയിട്ടുണ്ട്. അത് കഴിഞ്ഞാല്‍ ശാരീരികസുഖം കൊടുത്ത് മുതലാക്കാൻ പറ്റിയെന്ന് വരില്ല. അതിന് മുമ്പ് വടക്കേ പറമ്പ് കൂടി കൈയിലാക്കണം. പിന്നെ ഇച്ചായനെ നാട്ടിലെത്തിക്കണം. ചതിയും വഞ്ചനയും ഉപേക്ഷിച്ച് ഇനിയെങ്കിലും തനിക്കൊരു നല്ല ഭാര്യയായി ജീവിക്കണം. പത്തു പന്ത്രണ്ട് വർഷമായില്ലേ ഇങ്ങനെ ഭാര്യയേക്കാളുപരി ആരാന്റെ വെപ്പാട്ടിയായി ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്. അവൾക്കും മടുത്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു. സുഖത്തിന്റെ കുറവല്ല. നിലവില്‍ അപ്പനെ കടത്തിവെട്ടില്ല മകൻ. എന്നാലും സുഖം മാത്രമല്ലല്ലോ ജീവിതം. മിന്ന് കെട്ടിയവനേ ഒടുക്കം വരെ കൂടെ കാണൂ. പിന്നെ ഇച്ചായനും ഈ പറേന്ന പോലെ അത്ര മോശമൊന്നുമല്ല ഇപ്പൊ… ഏതോ ഫിലിപ്പിനിച്ചിയുടെ കൂടെ കുത്തിമറിഞ്ഞ് നന്നായിട്ട് കളി പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ അതിപ്പൊ കാർന്നോരോട് പറയാൻ വയ്യ. ജോസച്ചായാൻ കഴിവില്ലാത്തവനായി ഇരിക്കട്ടെ..