തടിയൻ 4 [ഉന്മാദാസക്തി] 134

ഒരു കോട്ടയംകാരി ശ്യാമ. പേര് ശ്യാമ എന്നാണെങ്കിലും രൂപം കള്ളിയംകാട്ടു നീലിയുടേതാണ്. ചാടിയ വയറും ഇടിഞ്ഞ മുലയും ഉന്തിയ പല്ലും, സാരിയിടുക്കുമ്പോൾ മുഴുത്തു കാണാമെങ്കിലും എനിക്ക് ഇതുവരെ വികാരം തോന്നാത്ത ആന കുണ്ടിയുമൊക്കെയുള്ള ഒരു ആനമുതുക്കി. കാര്യം കാണാൻ കൊള്ളില്ലെങ്കിലും അവർ ഒരു പാവമായിരുന്നു. എന്നോട് വല്ല്യ കാര്യമാണ്. ഇടക്ക് കുഞ്ഞു കുട്ടികളെപ്പോലെ അറിയാതെ ഒരൊന്നൊക്കെ ഇരുന്ന് പറയും. ഞാനും അവരെ വേദനിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിൽ സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. ഇതിനു മുൻപ് അവിടെ ജോലി ചെയ്തിരുന്നവരെക്കുറിച്ച്‌ എന്നോട് ചോദിച്ചപ്പോളൊക്കെ അല്പം വേദനയോടെ ഞാൻ എന്റെ സജിതത്താനെ ഓർക്കുമായിരുന്നു.
കളിയൊന്നും കിട്ടാതെ കുണ്ണ അലങ്കാരം മാത്രമായി ഒതുങ്ങുമോയെന്നു ഞാൻ ഭയന്നു. ശ്യാമ ചേച്ചി നല്ല കമ്പനി ആണെങ്കിലും അവരോട് എനിക്ക് ഒരു വികാരവും തോന്നിയില്ല. എന്റെ സ്വകാര്യനിമിഷങ്ങളിൽ അവരുടെ മുഖം മനസ്സിൽ വന്നാൽ അതുവരെയുള്ള മൂഡ് പോവും. ദേവൂമ്മേനെ ഞാൻ ഇടക്കിടെ കാണാറുണ്ടെങ്കിലും കണ്ണ് കൊണ്ടു കാമം കൈമാറി ഇടക്ക് വിശേഷം ചോദിച്ചും ഒക്കെ സമയം നീക്കി. പുതിയ സ്റ്റാഫ് ഉള്ളത് കൊണ്ട് കാര്യങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കാൻ മുതലാളിപ്പൂറനും ഉച്ചവരെ കാണും. അങ്ങനെയിരിക്കെ, ഒരു ദിവസം ഞാൻ ഉച്ചക് ചോറുമുണ്ട് കൈ കഴുകി ജനൽ വഴി പുറത്തേക്കു ഒന്നെത്തി നോക്കിയപ്പോൾ താഴെ ദേവൂമ്മ തുണിയലക്കുന്നു. ബിനുന്റെ വീടിന്റെ പുറകെ നേരെ മുകളിലുള്ള ജനലിൽ നിന്നു ആ പറമ്പും പറമ്പിന്റെ തുടക്കത്തിൽ സിമെന്റിൽ വാർത്ത അലക്കുകല്ലും എനിക്ക് വ്യക്തമായി കാണാം. തുണിയും കോണാനുമില്ലാതെ പിറന്ന പടി അവരെ ഞെക്കി ഞെരുക്കി കളിച്ചിട്ടിണ്ടെങ്കിലും കുനിഞ്ഞു നിന്നു തുണിയലക്കുന്ന അവരുടെ കയറ്റിക്കുത്തിയ സാരിക്കടിയിലെ വെളുത്ത കാലുകൾ വെള്ളം നനഞ്ഞു തിളങ്ങുന്നത് കണ്ടു ഞാൻ അറിയാതെ കുണ്ണ പിടിച്ചൊന്നു അമർത്തി. തുണിയഴിച്ചു കാണുന്നതിനെക്കാൾ മൂഡാണ്‌ അവരുടെ തുണിയൊന്നു മാറ്റികാണാനുള്ള ആകാംഷ. കുനിഞ്ഞുനിൽക്കുമ്പോൾ ഉരുണ്ടു തള്ളി വിടർന്നു നിൽക്കുന്ന നിതംബങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് കുണ്ണയിട്ടമർത്താൻ മനസ്സു വെമ്പി. കുനിച്ചടി എനിക്കേറെ ഇഷ്ടമുള്ളതാണ്. കുനിച്ചടിച്ചു കയ്യെത്തിച്ചു തൂങ്ങിയാടുന്ന മുല പിടിച്ചു അമർത്തി ഞെക്കിപിഴിയണം. ഹോ… ആലോചിച്ചിട്ട് കഴച്ചിട്ട് വയ്യ. എന്ത് ചെയ്യും? ഞാൻ പെട്ടെന്നൊരാവേശത്തിന് എന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ കുത്തിക്കളിക്കുന്ന ശ്യാമേച്ചിയോട് താഴെ പോയി ഇപ്പൊ വരാം എന്നും പറഞ്ഞു താഴേക്കിറങ്ങി. പിന്നാമ്പുറത്ത് കുനിഞ്ഞു നിന്നു തുണിയലക്കുന്ന ദേവകിയമ്മയുടെ വടയും നോക്കി കൊതിപൂണ്ട് പമ്മി പമ്മി അവരുടെ അടുത്തെത്തി വിളിച്ചു,
“ബിനു എത്തീല്ലെ ദേവൂമ്മേ”
“ഹോ… ഞെട്ടിപ്പോയല്ലോടാ… ഒച്ചയൊക്കെ ഉണ്ടാക്കി വന്നൂടെ എന്റെ കുട്ടാ…”
“ഇങ്ങനെ പേടിക്കാവോ ദേവൂമ്മേ, പറ ബിനു വന്നോ?”
“അവൻ നാളെ വരും. ഇന്ന് വിളിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. നിന്നെ അന്വേഷിച്ചു.”
അവർക്കൊരു വിഷാദഭാവം. രണ്ടു മൂന്നു ദിവസമായി ഒന്നു തൊടാൻ പോലും പറ്റീട്ടില്ല. ബിനു വന്നാൽ കളിയുടെ കാര്യവും ഗോവിന്ദ. ആ ചിന്ത അവരെയും അലട്ടുന്നുണ്ടാവണം.
“ഞാനിന്നു രാത്രി വരും. ദേവൂമ്മ പുറത്തിറങ്ങി വരോ?”
“എങ്ങോട്ട് വരാൻ?”