തലമുറകളുടെ വിടവുകള്‍ 1 [രതീദേവൻ] 331

” അന്നെനിക്ക് പതിമൂന്നു വയസ്സ് പൂർത്തിയാകുന്നു.ഒമ്പതം ക്ലാസ്സിലേയ്ക് പ്രവേശിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു.അച്ഛൻ ഹോമിയോ ഡോക്ടർ ആണ്.അമ്മ അദ്ധ്യാപികയും.ഞാന്‍ ഒറ്റ മകനാണ്.ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടയല്പക്കത്ത് താമസിക്കുന്നത് ഒരു രാഘവൻ നായരാണ്.അയാള്‍ ഒരു മസാലപ്പീടിക നടത്തുകയാണ്.ഒരു മന്ദ സ്വഭാവി.പക്ഷെ ഭയങ്കര ഭക്തനാണ്. ഞാനയാളെ രാഘവൻ മാമൻ എന്ന് വിളിച്ചു.അത് ശരിക്കും അയാളുടെ വീടല്ല.ഭാര്യവീടാണു.അയാളുടെ ഭാര്യ നളിനി.ഞാൻ പേരുകൂട്ടാതെ അമ്മായി എന്നാണ് വിളിക്കാറ്.അവര്കന്നു് 37 വയസ്സുണ്ട്.അവരുടെ അമ്മ സുശീല.വയസ്സ് 53 .അവരെ ഞാൻ വല്യമ്മയെന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്.വല്യമ്മയുടെ ഭർത്താവ് നേരത്തെ മരിച്ചു പോയിരുന്നു.പിന്നെയുള്ളത് അമ്മായിയുടെ 21 വയസ്സുകാരിയായ മകൾ ഗൗരിചേച്ചിയാണ്.ഗൗരിചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവ് പാലക്കാട് ജില്ലയിൽ ഒരു സ്കൂളിൽ സംസ്‌കൃതം മാഷ് ആണ്.രാഘവൻ മാമന്റെ മരുമകനാണ് മാഷ്.ഗൗരിചേച്ചിയുടെ മുറച്ചെറുക്കൻ .അച്ഛനെ പോലെ തന്നെ ഒരു മന്ദൻ .വെക്കേഷന് മാത്രമാണ് ഗൗരിചേച്ചി ഭർത്താവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നത്.ഗൗരിചേച്ചിക്ക് നാലു വയസ്സായ ഒരു മകളുണ്ട്.ഊർമിള.

ഞാൻ നല്ല വെളുത്തു തുടുത്ത കുട്ടിയാണ്.നന്നായി പഠിക്കും .അതുകൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാവരുടെയും ഓമനയാണ്.എല്ലാവർക്കും എന്നെപ്പറ്റി നല്ലതേ പറയാനുള്ളു. അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഒരിക്കലും മറക്കാനാവാത്ത ആ സംഭവം നടക്കുന്നത്.മെയ് അവസാന വാരം.വെക്കേഷന്‍ കഴിയാറായി.വെറുതെ മരത്തിൽ കയറി ഇരിക്കുക എനിക്കൊരു രസമാണ്.പറമ്പിന്റെ അതിരിൽ ഒരു മാവുണ്ട്.വലിയൊരു മൂവാണ്ടൻ മാവ്.അതിൽ ഇതുവരെ ഞാൻ കയറിയിട്ടില്ല.ഇന്നതിലാവട്ടെ എന്ന് കരുതി ഞാൻ പൊത്തിപിടിച്ചു മാവിൽ കയറി ഒരു കൊന്പിൽ സുഖമായിരുന്നു.കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ താഴെനിന്ന് തുണിയലക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു .അമ്മായിയാണ്.ഞാനതു ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. ആകാശത്തിലെ രൂപം മാറുന്ന വെളുത്ത മേഘങ്ങളെയും പക്ഷികളെയും റോഡിലൂടെ പോകുന്ന വാഹനങ്ങളെയും ഒക്കെ നോക്കി ഞാനിരുന്നു.കുറച്ചുകഴിഞ് താഴോട്ട് നോക്കുമ്പോൾ അമ്മായി വസ്ത്രങ്ങൾ അയലിൽ ആറിയിടുകയാണ്.ആറിയിട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവർ കുളിമുറിയിലേക്ക് കടന്നു.