തമ്പുരാട്ടി [വിത്തുകാള] 194

‘ദേവേട്ടാ.. എന്റെ ദേവേട്ടാ. ഞാൻ ധന്യായായി. ഒരു പെണ്ണിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ അഭിലാഷമാണ് തന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആരോഗ്യമുള്ള ഒരു പുരുഷൻ, അതെനിക്കു കിട്ടി എന്റെ ദേവേട്ടൻ, ഈ നിമിഷം ഞാൻ മരിച്ചുപോവുകയാണേലും എനിക്കു സന്തോഷമാണ്.’

ഞാൻ തമ്പുരാട്ടിയെ വാരിപ്പുണർന്നു ചുംബനവർഷാങ്ങൽ ചൊരിഞ്ഞു, കുണ്ടികൾ കയ്യിലിട്ടു കുഴച്ചുടച്ചു. മൂലകളിൽ മുഖമമർത്തി ഞെരിച്ചു തമ്പുരാട്ടിയെന്നെ പെട്ടെന്ന് തള്ളി മാറ്റി
“വേണ്ട. വെണ്ട. എന്നെ കമ്പിയടിപ്പിക്കല്ലേ.. എനിക്കു ദേവേട്ടന്റെ പോലെ പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ , ഇന്നലെ എനിക്കു മനസ്സിലായി, ശെരിക്കും കമ്പിയടിച്ചാ കാവിനിന്നു പൊയത്, എന്നിട്ടെന്തു ചെയ്തു.”

“എന്നിട്ടെന്തു ചെയ്യാനാ…, അണുങ്ങൾക്കത്തിനു വഴിയൊക്കെയുണ്ട്

“എനിക്കറിയാം. ഞാൻ പുസ്തകത്തിൽ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്, കയ്യിൽ പിടിച്ച് കുലുക്കി കളയല്ലേ?”
“അമ്പടി കള്ളി., അപ്പൊ എല്ലാം അറിയാല്ലേ. അങ്ങിനെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കളയുന്നതിനൊരു കോഡുഭാഷയുണ്ട്., വാണമടിക്കു്യാന്ന്. അറിയൊ ആതിരക്കുട്ടിക്ക്, പിന്നെ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് കമ്പിയടിച്ചാൽ എന്താ ചെയ്യാന്ന്.., വിരലിടും പ്ലേ?

ച്ചുീ. ഒന്നു പോന്റെ ദെവേട്ടാ.. എനിക്കു നാണമാവുന്നു’ ആതിര രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും കണ്ണു ബ “ആതിരെ. നമ്മൾ വന്നിട്ട് നേരം ഏറെയായി, കൊവിലകത്തന്വേഷിക്കില്ലെ. നമുക്കു പോവാം.”

“അതു കുഴപ്പമില്ല. ഞാൻ അമ്പലത്തിൽ നിന്നും പോകുന്ന വഴി രേണുവിന്റെ വീട്ടിൽ പോയിട്ടെ വരുള്ളൂന്ന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”

“എന്നാലും ഈ പകലുള്ള കൂടി കാച്ച് നമുക്കൊഴുവാക്കാം, രാത്രി പുലരും വരെ നമുക്കു സംസാരിച്ചിരിക്കാലോ?

“പകലു സംസാരിക്കുന്ന സുഖം രാത്രി കിട്ടില്ല, കാവിൽ മനസ്സു തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ?. അടക്കിപ്പിടിച്ചു വേണ്ടെ സംസാരിക്കാൻ, പിന്നെ ദേവേട്ടനല്ലേ ആൾ., സംസാരിക്കന്നെവിട്യാ സമയമുണ്ടാവാ. ഇന്നലെ ചേറിയ ദേവേട്ടനെ ഒന്നു തൊട്ടു നോക്കി, എന്തൊരു നീളവും വണ്ണവു ബലവുമാ. ഒന്നു തൊട്ടപ്പൊൾ തന്നെ മനസ്സിലായി തീരെ അനുസരണയില്ലാത്ത കൂട്ടത്തിലാണെന്ന് ഞാൻ തൊട്ടപ്പോഴേക്കും ഷെഡ്ഡിക്കുള്ളിൽ വെട്ടി വെട്ടി ചാടുകയായിരുന്നു. ഇന്നെനിക്ക് ചെറിയ ദേവേട്ടനെ ശരിക്കും കാണണം, താലോലിക്കണം’

“ആതിരേ. ചെറിയ ദേവേട്ടനല്ല. അവന്റെ പെരാണ് ఊ్మణ” “ഈ ദേവേട്ടന് ഒരു നാണോം ഇല്ല്യ , എനിക്കു പേരൊക്കെ അറിയാം കേട്ടോ.” “അതും പുസ്തകത്തിൽ വായിച്ചതായിരിക്കും” “എന്താ ശംശയം..? ആതിര തമ്പുരാട്ടി തല കുനിച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ടു നിന്നു.