തറവാട്ടിലെ നിധി 1 [അണലി] 1724

അച്ഛമ്മ കൈ നീട്ടി വിളിച്ചപ്പോൾ അടുത്തേക്ക് ചെല്ലാൻ അച്ഛൻ എന്റെ തൊളിൽ തട്ടി ആംഗ്യം കാണിച്ചു…

ഞാൻ അടുത്ത് ചെന്നപ്പോൾ എന്റെ കവിളിൽ കൈവെച്ചു അച്ഛമ്മ പറഞ്ഞു,

“ഇവനെ അല്ലേ ഇത്രയും നാൾ നമ്മളെ ഒന്നും കാണിക്കാതെ അവൾ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചു വളർത്തിയത്, ഞാൻ ഒന്ന് കണ്ണ് നിറച്ചു കാണട്ടെ എന്റെ കുട്ടിയെ…”

എന്റെ മനസ്സിൽ കിളവിയെ ഒറ്റ തൊഴിക്കു ഫുട്ബോൾ പോലെ അടിച്ചു മച്ചും പുറത്തു കേറ്റാനുള്ള കോപം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നാലും അതൊന്നും പുറത്തു കാണിക്കാതെ ഞാൻ നിന്നു…

“ഇനി കൊച്ചുമോൻ കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടെല്ലോ, അമ്മക്ക് കണ്ണ് നിറച്ചു കാണാൻ…”

അച്ഛമ്മയുടെ പുറകെ വന്ന സ്ത്രീയാണ് അത് പറഞ്ഞത്, ഈ സ്ത്രീ ആയിരിക്കും സന്ധ്യ വല്ല്യമ്മ എന്ന കഥാപാത്രം എന്ന് എനിക്കു തോന്നി, അച്ഛന്റെ മൂത്ത പെങ്ങൾ ആണ് കക്ഷി… അമ്മ ഇവരെ നരകംകലക്കി എന്നായിരുന്നു വിളിച്ചിരുന്നത്, സന്ധ്യ വല്ല്യമ്മയുടെയും മുടിയെല്ലാം തന്നെ നരച്ചിരുന്നു…

“അമ്മു… കൊച്ചേ നീ ചെറിയച്ഛനെ കൊണ്ടുപോയി മുകളിൽ മുരളിയുടെ മുറിയുടെ അടുത്തുള്ള മുറി കാണിച്ചു കൊടുക്ക്‌…“

സന്ധ്യ വല്ല്യമ്മ ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു പഠിക്കുന്ന കൊച്ചിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു…

”അമ്മമ്മേ… ഞാൻ പടിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ, മീനാക്ഷി ചേച്ചിയോട് പറയുമോ മുറി കാണിച്ചു കൊടുക്കാൻ….“

അവൾ അത് പറഞ്ഞു നീരസം പ്രകടിപ്പിചെങ്കിലും വല്ല്യമ്മയുടെ രൂക്ഷമായ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ എഴുന്നേറ്റു അകത്തേക്ക് നീങ്ങി… ഞാനും അച്ഛമ്മയുടെയും, വല്ല്യമ്മയുടെയും അരികിലൂടെ ആ പടിവാതില്ലിനുള്ളിൽ കടന്നു… ചെറിയൊരു നട പാതക്കു ഇരു വശവും കെട്ടി ഉയർത്തിയ വലിയ രണ്ടു ഇരുപ്പടം, ഇടത്തു വശത്തുള്ള ഇരുപടത്തിൽ ഒരു പായും അതിൽ ഒരു വീണയും കണ്ടു…