തറവാട്ടിലെ നിധി 2 [അണലി] 1520

വല്യമ്മ പുച്ഛത്തോടെ അവളെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

“പിന്നെ നോവില്ലേ… ഒരു കുറ്റവും ചേയ്യാതെന്റമ്മയെ എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ വെച്ചു വേണ്ടാധീനം പറഞ്ഞാൽ…”

അതു പറയുമ്പോൾ മീരയുടെ വാക്കുകൾ ഇടറി…

“വെല്ലവന്റെയും വീട്ടിൽ വന്നു കിടക്കുമ്പോൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെ കേൾക്കേണ്ടി വരുമെടി…”

സന്ധ്യ വല്യമ്മ കോപത്തോടെ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

“അറിയാം… വല്ലവെന്റെയും വീട്ടിൽ വന്നു തന്നെയാ കിടക്കുന്നതെന്നു നല്ലതുപോലെ അറിയാം, അതുകൊണ്ടു തന്നെയാ ആരുടേയും കൺവെട്ടത്തു പോലും വരാതെ എന്തേലും പണി ചെയ്തു ഞങ്ങളിവിടെ ജീവിക്കുന്നതും… പക്ഷെ മനസ്സാവാച അറിയാത്ത ഓരോന്നു തലയിൽ വെച്ചു തരുന്നതു കുറച്ചു കഷ്ടം തന്നെ…”

അതു പറയുമ്പോൾ മീരയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകി. എന്റെ നെഞ്ചുമൊന്നു വിങ്ങി, അതു മീരയുടെ കണ്ണു നിറഞ്ഞതു കണ്ടിട്ടാണോ അതോ എനിക്കു എന്റെ അമ്മയെ ഇവരുടെ ഇങ്ങനെയുള്ള കുത്തു വാക്കുകളിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ എന്നോർത്തിട്ടാണോ എന്നൊന്നും അറിയില്ലാ… ഞാൻ ഇരുന്നിടത്തു നിന്നും എഴുന്നേറ്റു അവിടേക്കു നടന്നു.

“അതിനിപ്പോൾ എന്താടി… നിന്റെ തള്ളയോടു എന്നെ കൊണ്ടു നീ മാപ്പു പറയിപ്പിക്കുമോ… പെണ്ണിന്നു ചുമ്മാതിരുന്നു കുത്തരി ചോറു തിന്നുന്നത്തിന്റെ കുത്തലു കണ്ടില്ലേ… നിന്നെ ഞാൻ ഉണ്ടെല്ലോ…“

അവളുടെ അരികിലേക്കു നീങ്ങിയ വല്യമ്മ ഞാൻ വരുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ അവിടെ തന്നെ നിന്നു. ഞാൻ മീരയുടെ മുഖത്തേക്കു ഒന്നു നോക്കി, അവളുടെ നനഞ്ഞ കണ്ണുകൾ വല്യമ്മയെ തന്നെ നോക്കി നിൽപ്പായിരുന്നു… അവളെ വല്യമ്മയിൽ നിന്നും സംരക്ഷണമെന്നു തോനിയെങ്കിലും അച്ഛമ്മയോടു എതിർത്തതിന്റെ അടുത്ത ദിവസം തന്നെ വല്യമ്മയേയും വെറുപ്പിക്കുന്നത് ബുദ്ധിയല്ലെന്നു എനിക്കു തോന്നി, മാത്രമല്ലാ മീരയെ സഹായിക്കാൻ പോയി അവളുടെ വായിൽ നിന്നും നീ ഏതാടാ നായെ എന്നു കേട്ടാൽ തീർന്നില്ലേ.