താഴ്വാരത്തിലെ പനിനീർപൂവ് 10 (ക്ലൈമാക്സ്‌ ) 597

അവൾ ക്ലാസ്സിലെ ഒരു പയ്യനും ആയി ഇഷ്ടത്തിൽ ആയിരുന്നു, ഒരു ആർട്സ് ഡേ ക്കു അവർക്കു രണ്ടാൾക്കും പറ്റിയ തെറ്റാണ് ഇപ്പൊ അവളുടെ വയറ്റിൽ വളർന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ‘സത്യ അതായിരുന്നു അവന്റെ പേര്. അവൾ ഇതു അറിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ അവനോടു പറഞ്ഞു. അവൻ ഇതറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്നറിയാതെ ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു, ആ ഇടക്ക് ആണു അവന്റെ അമ്മക്കു അസുഖം കൂടി എന്നു പറഞ്ഞു അവൻ നാട്ടിലേക്ക് പോയത് പിന്നെ ഇപ്പൊ രണ്ടു മാസം ആയിട്ടും അവൻ തിരിച്ചു വന്നിട്ടില്ല എന്നു മാത്രം അല്ല അവന്റെ ഫോണിൽ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടുന്നും ഇല്ല, ഇത്ര നാളും അവൻ വരും എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ ആണു അവൾ ഇരുന്നത് എന്നാൽ രണ്ടുമാസം ആയിട്ടും കാണാണ്ട് ആയപ്പോൾ അവൾക്കു പേടിയായി, എന്താ ചെയ്യണ്ടത് എന്നു അറിയാതെ വിഷമിച്ചു ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണു അവൾ എന്നോട് ഈ കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നത്, അവളുടെ അടുത്ത കൂട്ടികാരികൾക്ക് പോലും ഇതിനെ കുറിച്ച് അറിയില്ല,

ഇതെല്ലാം കേട്ട് എന്താ ചെയേണ്ടത് എന്നു എനിക്ക് ഒരു രൂപവും ഉണ്ടായില്ല.

“കുഞ്ഞോളെ ഇതു കുട്ടികളി അല്ല , നമുക്കിത് അച്ചായനോട് പറയാം “

ഞാൻ അവളോട്‌ ചോദിച്ചു

“അയ്യോ വേണ്ട ഏട്ടാ അപ്പച്ഛനോട് പറയണ്ട, എനിക്ക് പേടിയാ, “

“കുഞ്ഞോളെ പേടിച്ചു ഇരുന്നിട്ട് കാര്യം ഇല്ല പറ്റിയത് പറ്റി ഇതിനുള്ള പ്രതിവിധി അവർക്കെ പറ്റുകയുള്ളു “

“ഏട്ടൻ എങ്ങാനും അപ്പച്ചനോട് പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കില്ല “

അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഉം, ശരി, ഞാൻ പറയുന്നില്ല, പക്ഷേ നീ ഇതു എത്ര നാൾ എന്നു വെച്ചാ അവരെ അറിയിക്കാതെ ഇരിക്കുക ഒരു നാൾ എല്ലാവരും അറിയില്ലേ “