തിരോധാനം 2 [കബനീനാഥ്] 267

കരുക്കൾ എല്ലാം കൃത്യമായി നിരത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു…

അയാളെ മറികടന്ന് ഡേവിസ് ഹാളിനറ്റത്തുള്ള ഭിത്തിയിലെ ഷെൽഫ് വലിച്ചു തുറന്നു..

ബ്ലാക്ക് ഡോഗിന്റെ കുപ്പിയും ഷെൽഫിൽ നിന്ന് ഗ്ലാസ്സുമെടുത്ത് കുറച്ചു മദ്യം ഒറ്റ വലിക്ക് അകത്താക്കി…

തലയൊന്നു കുടഞ്ഞ ശേഷം, ചിറി തുടച്ചു കൊണ്ട് ഡേവിസ് അവനെതിരെയുള്ള കസേരയിൽ വന്നിരുന്നു…

“” അങ്കിളിന്ന് നല്ല ടെൻഷനിലാണെന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ… ….?””

സേവ്യറിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് നിരഞ്ജൻ ചോദിച്ചു…

“” എനിക്കെന്നാടാ ടെൻഷൻ ഇല്ലാത്തത്……….?””

മദ്യം ലഘൂകരിച്ച മനസ്സുമായി സേവ്യർ മറുപടി കൊടുത്തു…

“” ഒരു ഗെയിം നോക്കാം… മനസ്സൊന്നു ശാന്തമാകട്ടെ… ….”

നിരഞ്ജൻ ഒന്നു നിവർന്നിരുന്നു കൊണ്ട് തന്റെ താടിയിലൊന്നു തടവി……….

ഡേവിസ് ഒന്നമർത്തി മൂളി…

വെള്ളക്കരുക്കൾ ഡേവിസിന്റേതായിരുന്നു…

അയാളൊരു കാലാളിനെ രണ്ടു കളം ചാടിച്ചു…

“” നിന്നേപ്പോലൊരു ചാംപ്യനോട് ഏറ്റുമുട്ടുമ്പോൾ ബുദ്ധിയൊക്കെ ഒന്നുണരും… അല്ലാതെ എനിക്കിതിനോട് വലിയ താല്പര്യമുണ്ടായിട്ടല്ല… “”

ഡേവിസ് പറഞ്ഞു…

“ ചുമ്മാ കെളത്തല്ലേ അങ്കിളേ… ഞാൻ ജയിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അങ്കിളിനു മുന്നിൽ നന്നായി വിയർത്തിട്ടു തന്നെയാ… ….””

നിരഞ്ജൻ തന്റെ സ്വതസിദ്ധമായ ചിരിയോടെ , കരുനീക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

നിരഞ്ജൻ… ….

നിരഞ്ജൻ കാർത്തികേയൻ…

ക്രിസ്റ്റിയുടെ സഹപാഠിയായിരുന്നു…

ക്രിസ്റ്റിയുടെ അപകട സമയത്തും അല്ലാത്തപ്പോഴും എന്തിനും ഏതിനും മുന്നിലും കൂടെയും അവൻ ഉണ്ടായിരുന്നു…

ജില്ലാ ചെസ് ചാംപ്യനുമായിരുന്നു നിരഞ്ജൻ…