തുളസിദളം 5 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 657

കിച്ച വൃന്ദയെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

അതുകേട്ട് വൃന്ദയോന്ന് ഞെട്ടി

കിച്ച അവളെയും പിടിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി

രാജേന്ദ്രനും ശില്പയും പൊതുസദസ്സിൽ നഗ്നരായപോലെ നിന്നു,

വിശ്വനാഥൻ രാജേന്ദ്രന്റെയാടുത്തു വന്ന് അയാളുടെ തോളിൽ കൈ വച്ചു

“അളിയാ ആ പെണ്ണ് പറയുന്നതൊന്നും വിശ്വസിക്കല്ലേ… അവളുടെ തന്തയും ഞാനും തമ്മിൽ നല്ലരസത്തിലല്ല അതിന്റെ വാശി തീർക്കുന്നതാ അവള്…”

രാജേന്ദ്രൻ പറഞ്ഞു

“ഏയ്… അതെനിക്ക് മനസ്സിലായി ആ കുട്ടിയെന്തോ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിയ്ക്കുകയാണെന്ന്… ഇതൊന്നും ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല…”

വിശ്വനാഥൻ പറഞ്ഞിട്ട് കൂടെയുള്ളവരെ നോക്കി

എല്ലാവരും വല്ലാത്ത ഭാവത്തിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്നു,

എല്ലാവർക്കും വൃന്ദയോടും കണ്ണനോടും അലിവും സഹതാപവും തോന്നി.

••❀••

ദേഷ്യം കൊണ്ട് മുറുകിയ മുഖത്തോടെയാണ് രാജേന്ദ്രനും ശില്പയും അവിടെ നിന്നുമിറങ്ങിയത്, നളിനി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവർക്കൊപ്പം നടന്നു

അവർ ദേവടത്തെത്തി രാജേന്ദ്രനും ശില്പയും കോമൺ ബാൽക്കണിയിൽ ഒത്തുകൂടി

“ശ്ശേ… ആകെ നാണംകെട്ടു… ആ പന്ന പൊലയാടിമോള്… എല്ലാരേം മുന്നിൽ നാണംകെടുത്തി…”

രാജേന്ദ്രൻ പല്ലിറുമി

“അവള് കവടി നിരത്തി കണ്ടു പിടിച്ചതല്ലല്ലോ… ആ മൂദേവി പറഞ്ഞു കൊടുത്തതല്ലേ…?? വന്നവരെല്ലാം പൊട്ടേ… ഞാനവൾക്ക് കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നുണ്ട്…”

ശില്പ പറഞ്ഞു

“അത് മോള് പേടിക്കണ്ട വെട്ടാൻ നിർത്തിയിരിക്കുന്ന ഒരു മാട് അത്രേയുള്ളൂ അവൾ,

എന്നാലും… അളിയൻ എന്ത് കരുതിക്കാണും….”

“അത് വിട്… ഇനിയിപ്പോ അതൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല…

എന്നാൽ പറയുമ്പോ കാര്യമുള്ള ഒരു കാര്യം ഞാൻ പറയട്ടേ…”

എന്താണെന്നപോലെ ശില്പയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി

“വിശ്വനാഥൻമാമന് എന്ത് മാത്രം സ്വത്തുണ്ടെന്ന് അച്ഛനറിയാമോ… ഏതാണ്ട് ആയിരം കോടിയ്ക്ക് പുറത്തുവരും മൊത്തം ആസ്തി…”

രാജേന്ദ്രന്റെ മുഖത്തുനോക്കി ശില്പ പറഞ്ഞു

ആ സമയം അത് എത്രയെന്നു മനസ്സിൽ കണക്കുകൂട്ടുകയായിരുന്നു രാജേന്ദ്രൻ, പിന്നീട് അയാളുടെ കണ്ണുകൾ തുറിച്ചു വന്നു

“ആ മാധവന്‍റെ സ്ഥാനത് അച്ഛൻ നിൽക്കുന്നതൊന്ന് ആലോചിച്ചുനോക്ക്… ആ ഗ്രൂപ്പിന്റെ മൊത്തം ഇരുപത് ശതമാനം ഷെയർ അയാളുടെ പേരിലാണ്…”

“അത് കൊള്ളാലോടി മോളേ… അതെങ്ങനെ സാധിക്കും…??”

“അതിന് അവർ തമ്മിൽ പിരിയണം… അല്ല നമ്മള് പിരിക്കണം… പിന്നീട് വിശ്വൻ മാമന്റെ കൂടെ വിശ്വസ്തനായി നിന്ന് അച്ഛന് നേടേണ്ടത് നേടാം…”