തുളസിദളം 7 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 652

അവൾ അധികാരത്തോടെ പറഞ്ഞു,

വൃന്ദ പതിയെ തലയാട്ടി

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഒരു ജഗ്ഗിൽ വെള്ളവുമായി വൃന്ദ കോണിപ്പടി കേറി കാവ്യയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു, രണ്ടാം നിലയിൽ ഏറ്റവും അവസാനത്തെ മുറിയായിരുന്നു കാവ്യയുടേത്,

വൃന്ദ മുറിക്കകത്ത് കയറി ചുറ്റും നോക്കി, കാവ്യയെ അവിടൊന്നും കാണാനില്ലായിരുന്നു, പെട്ടന്നാണ് പിന്നിലെ വാതിലടഞ്ഞത്, വൃന്ദ ഞെട്ടി അവിടേക്ക് നോക്കി, ചുണ്ടിലൊരു വഷളൻ ചിരിയുമായി വാതിലിൽ ചാരി അവളെത്തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ശ്രീജേഷ്,

വൃന്ദ കിടുങ്ങിപ്പോയി,

“Oh… finally…”

അവൻ കയ്യടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, വൃന്ദ പേടിച്ച് വിറച്ചു

“എന്താ മോളേ പേടിയാണോ ചേട്ടനെ… മോളുടെ എല്ലാപ്പേടിയും ഞങ്ങൾ ഇന്ന് തീർത്തു തരില്ലേ…??”

ഒരു വൃത്തികെട്ട ചിരിയോടെ അവനത് പറയുമ്പോഴേക്കും, ബാത്‌റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് അർജ്ജുനും ആരോഹും നിവിനും ഇറങ്ങി വന്നു, എല്ലാവരുടെയും നടുവിൽ വൃന്ദ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു വിറച്ചു നിന്നു

“എന്നെയൊന്നും ചെയ്യരുത്…”

വൃന്ദ പേടിച്ച് വിറച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെ മുന്നിൽ കൈകൂപ്പി…

“ഹ… അങ്ങനെ പറയാമോ…?? എത്ര നാളത്തെ ആഗ്രഹണെന്ന് അറിയോ…. നിന്റെ പേടിച്ചരണ്ട ഭാവം പോലും നിന്നോടുള്ള കൊതിയെനിക്ക് കൂട്ടുന്നെ ഉള്ളു…. നിനക്കറിയോ ഒരുപാട് പെൺപിള്ളേര് എന്റെ ജീവിതത്തിലൂടെ കടന്ന് പോയിട്ടുണ്ട്, അവരെയെല്ലാം ഞാൻ നന്നായി ആസ്വദിച്ചിട്ടുമുണ്ട്… പക്ഷേ എനിക്ക് സ്വന്തമാക്കണമെന്ന് തോന്നിയത് നിന്നെ മാത്രമാണ്….”

വൃന്ദ പേടിച്ചരണ്ട് പേടിയോടെ അവനെ നോക്കി നിന്നു

“അതെന്താ കാര്യമെന്നറിയോ… എന്റൊപ്പം വന്നിട്ടുള്ളവരിൽ ഭൂരിഭാഗം പേരും വന്നത് എന്റെ പണം കണ്ടിട്ടാണ്, അവരിൽ നിന്നെല്ലാം വ്യത്യസ്തയാണ് നീ, ഒരു പക്ഷേ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും നല്ലവൾ…. ഞാൻ കണ്ടതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും സുന്ദരി…. ജീവിതകാലം മുഴുവൻ നിന്നെ എന്റേതാക്കണമെന്ന് എനിക്കുണ്ട്, പക്ഷേ ശ്രീജേഷിന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങൾ വലുതാണ്, നിന്നെ കൂടെ കൂട്ടിയാൽ അത് നടക്കില്ല, അപ്പൊ എന്താ ചെയ്യാ, ഇന്ന് നിന്നെ പരമാവധി ഉപയോഗിക്കുക, കൂടെ ഇവരും…. അല്ലേടാ…”

അവൻ കൂടെയുള്ളവരോട് ചോദിച്ചു

“പിന്നല്ലാതെ… ഞങ്ങൾ എത്ര വർഷമായിട്ട് കൊതിച്ച് നടക്കുന്നന്നെന്നറിയോ…?”

നിവിൻ പറഞ്ഞു

വൃന്ദ പേടിയോടെ തേങ്ങികരഞ്ഞു, അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു താൻ എത്ര ഉറക്കെ വിളിച്ചാലും ഇന്ന് ആരും തന്നെ രക്ഷിക്കാൻ വരില്ലെന്ന്, തന്റെ അവസാനം ഇന്നാണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി,