തുളസിദളം 7 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 653

“ആഹ്… സ്സ്…”

അവളിൽനിന്നും സിൽക്കാരങ്ങൾ പുറത്തു വന്നു തുടങ്ങി, അവളുടെ ഇടത് മാറിലേക്ക് നീങ്ങിയ അവന്റെ വിരലുകളെ ആ നിമിഷങ്ങളിലെവിടേയോ ഉണർന്ന വിവേകം അവളുടെ വിരലുകൾ മുറുകെപ്പിടിച്ചു തടഞ്ഞു, അവൾ പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു, അവൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ നിന്നും തലയുയർത്തി അവളെ നോക്കി,

അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ വേണ്ടയെന്ന് തലയാട്ടി, അപ്പോഴാണ് താൻ എന്താണ് ചെയ്യാൻ പോയത് എന്ന ബോധം അവനുണ്ടായത്, അവൻ അവളെ പതിയെ ഉയർത്തി പടിയിലേക്കിരുത്തി, അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി, അവൾ മുഖം താഴ്ത്തിയിരുന്നു,

രുദ്രിന് ഒരു കുറ്റബോധം തോന്നി, താനും മറ്റവന്മാരെപോലെ അവളുടെ ശരീരം കൊതിച്ച് നടക്കുന്നവനാണോ എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നിയോ എന്ന് അവന്റെ മനസ്സ് ആരാഞ്ഞു, അപ്പോഴും അവൾ മുഖം കുനിച്ചു തന്നെയിരുന്നു, അവന് അവളോട് ഒന്നും മിണ്ടാൻപോലുമായില്ല

രുദ്ര് വല്ലാത്ത ഭാവത്തോടെ എഴുന്നേറ്റ് കുളത്തിലേക്കിറങ്ങി കൈകുമ്പിളിൽ വെള്ളം എടുത്ത് പലവട്ടം അവന്റെ മുഖത്തേക്കൊഴിച്ചു,

ഇതെല്ലാം നോക്കി നെറ്റി ചുളിച്ചിരുന്ന വൃന്ദക്കരികിലേക്കായി അവൻ വന്നു, അവളുടെ കൈകൾ തന്റെ കയ്യിലെക്കെടുത്ത് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റു നോക്കി, അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നീർമുത്ത് തിളങ്ങി, അത് കണ്ട വൃന്ദ വെപ്രാളത്തോടെ അവനെ നോക്കി

“സോറി… ഞാൻ ചെയ്തത് തെറ്റാണ്… നിന്റെ അനുവാദമില്ലാതെ നിന്റെ ദേഹത്ത് തൊടാൻ പാടില്ലായിരുന്നു, അതിന് നീയെന്ത് ശിക്ഷ തന്നാലും ഞാൻ സ്വീകരിക്കും, എന്നെ തല്ലിക്കോ, നിന്റെ ദേഷ്യം മാറുന്നവരെ,”

അവൻ അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ കവിളിൽ വച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,

അവൾ അവനെയൊന്ന് നോക്കി, കണ്ണടച്ച് അവളുടെ തല്ല് പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന രുദ്രിനടുത്തേക്ക് അവളൊന്നാഞ്ഞു, പിന്നീട് അവന്റെ കവിളിൽ പതിയെ കടിച്ചു,

അവൻ പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു അവളെ നോക്കി,

അവൾ അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു,

“സോറി ഉണ്ണിക്കുട്ടാ… ഞാനറിയാതെ… ശ്ശേ… മറ്റൊന്നും കരുതല്ലേ… ആ നിമിഷം… നിന്റനുവാദമില്ലാതെ… ഞാൻ… എന്റെ കൈവിട്ടുപോയോണ്ടാ… സോറി…”

അവൻ വാക്കുകൾ പെറുക്കികൂട്ടി പറഞ്ഞു

വൃന്ദ അവനിൽ നിന്നും മാറി അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ കൈകൊണ്ട് തടഞ്ഞു, പിന്നീട് അവന്റെ നെറ്റിയിൽ പതിയെ മുത്തി,

“വേണ്ട… ഒന്നും പറയണ്ട… കുഞ്ഞീടേട്ടന് ഒരു കാര്യറിയോ… എന്നിൽ എല്ലാ അവകാശവും ഉള്ള ആള് തന്നെയാ എന്നെ തൊട്ടത്… അങ്ങനെ തന്നെയാ ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നത്… മാത്രോല്ല ഞാനും അപ്പൊ അതാഗ്രഹിച്ചു…”