തുളസിദളം 7 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 653

“അന്ന് മനസ്സ് വല്ലാതെ നൊന്തുപോയി… അന്ന് രാത്രി ഈ വീടിന്റെപടിയിറങ്ങിയതാ… ഇപ്പൊ ഇവിടെത്തന്നെ തിരികെയെത്തി… അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് ഇരുന്നുപോയി….”

വിശ്വനാഥൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“അതൊക്കെപോട്ടെ… അളിയനെന്തൊ ബിസിനസ്സിൽ എന്തൊക്കെയോ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് നളിനി പറഞ്ഞു…?

വിശ്വനാഥൻ ചോദിച്ചു

“മ്.. ഈയിടെയായി ഒന്നും അങ്ങോട്ട് ശരിയാകുന്നില്ലളിയാ… മൊത്തെത്തിൽ ലോസ് ആണ്… കൂടാതെ വല്ലാത്ത ഫിനാൻഷ്യൽ പ്രോബ്ലെവുമുണ്ട്…”

രാജേന്ദ്രൻ മുഖത്ത് ദയനീയത വരുത്തി പറഞ്ഞു

“അളിയന് എന്നെയൊന്നു സഹായിക്കാൻ പറ്റോ…?”

രാജേന്ദ്രൻ മുഖവുരയില്ലാതെ ചോദിച്ചു

വിശ്വനാഥൻ നെറ്റി ചുളിച്ച് അയാളെ നോക്കി

“അളിയന്റെ കമ്പനിയിലൊരു ചെറിയ ശതമാനം പാർട്ണർഷിപ്… അങ്ങനെയാകുമ്പോൾ എനിക്ക് കടക്കാരെയെല്ലാം കുറച്ച് നാളത്തേക്ക് ഒന്ന് പിടിച്ച് നിർത്താം…”

അയാൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കണ്ണ് ചുരുക്കി വിശ്വനാഥനെ നോക്കി

വിശ്വനാഥൻ ഒന്നാലോചിച്ചു ശേഷം രാജേന്ദ്രനെ നോക്കി

“ഞാനൊന്ന് ആലോചിക്കട്ടെ അളിയാ… എന്നിട്ട് പറയാം…”

“മ്… മതിയളിയാ ആലോചിച്ച് പറഞ്ഞാൽ മതി… അളിയന് ഉപയോഗമേ എന്നെക്കൊണ്ട് ഉണ്ടാകൂ… അല്ലാതെ മറ്റുചിലരെപോലെ യാതൊരു ഉപയോഗവുമില്ലാതെ, അളിയനെ ചുറ്റിപറ്റി നിൽക്കില്ല…”

അവസാന വാചകം കേട്ട് വിശ്വനാഥൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു, എന്നിട്ട് എഴുന്നേറ്റ് അകത്തേക്ക് പോയി

“ഞാനൊന്ന് അകത്ത് കേറിക്കോട്ടെ അളിയാ പിന്നെ ബാക്കി എല്ലാം ഞാൻ തീരുമാനിക്കും പോലെ…”

അയാൾ ഗൂഢമായി ചിരിച്ചു

❀•••••••••••••••❀••••••••••••••❀

കിച്ചയുടെ കോളേജിന് മുന്നിൽ നേവി ബ്ലൂ കളർ ജീൻസും വെള്ള നിറത്തിലുള്ള ഷർട്ടും ഒരു കറുത്ത ക്യാഷ്‌വൽ ഷൂവുമിട്ട് കണ്ണിൽ ഒരു rayban കൂളിംഗ് ഗ്ലാസും വച്ച് യെസ്ടിക്ക് മുകളിൽ ഇരുന്ന് മൊബൈൽ നോക്കുകയാണ് ഭൈരവ്, കോളേജ് വിട്ട് കുട്ടികളെല്ലാം പുറത്തേക്ക് വന്ന് തുടങ്ങി, അവൻ മുഖമുയർത്തി കൂട്ടത്തിൽ ആരെയോ തിരഞ്ഞു

“നോക്കെടി ഒരു ചുള്ളൻ ചേട്ടൻ… എന്താ ലുക്ക്‌…”

കിച്ചയുടെ കൂട്ടുകാരിമാരിൽ ഒരാൾ ഭൈരവിനെ ചൂണ്ടി പറയുമ്പോളാണ് കിച്ച അവനെ കാണുന്നത്, ഒരു നിമിഷം അവൾ അവനെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി… പിന്നീട് ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരിയുമായി മുന്നോട്ട് നടന്നു…

“ആ… ഇതാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞ മൊതല്…”

കിച്ച അവരോടായി പറഞ്ഞു

“ആണോ… ഇതാണോ ഭൈരവ് ചേട്ടൻ, നിന്റെ സെലെക്ഷൻ പൊളിച്ചു, ഈശ്വരാ എനിക്ക് നിന്നോട് അസൂയ തോന്നുന്നടി…”