തുളസിദളം 7 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 653

ശ്രീജേഷ് പതിയെ അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു വൃന്ദ പേടിച്ചരണ്ട് ചുമരിൽ തട്ടി നിന്നു,

ശ്രീജേഷ് അവളുടെ ധാവണിയിൽ കൈ വച്ചു, പിന്നീട് അവൻ ഒരു വികടചിരിയോടെ അത് പതിയെ വലിച്ചു, വൃന്ദ ആ ധാവണിയിൽ രണ്ട് കൈകൊണ്ടും മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു അലമുറയിട്ട് കരഞ്ഞു,

അവളുടെ കരച്ചിൽ ശ്രീജേഷ് നല്ലപോലെ ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവൻ ആ ഹാഫ് സാരി ശക്തിയിൽ വലിച്ചഴിച്ചെടുത്തു, ആ വലിയുടെ ശക്തിയിൽ വൃന്ദ തെറിച്ച് താഴേക്ക് വീണു, പിന്നീടവൾ തന്റെ കൈകൾകൊണ്ട് മാറ് മറച്ചു അലറികരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒരു മൂലയിലേക്കിരുന്നു,

അവിടെയുണ്ടായിരുന്നവർ അവളെ നോക്കി ചുണ്ട് നനച്ചു,

ശ്രീജേഷ് കണ്ണടച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ ഹാഫ് സാരി മൂക്കിലെക്കടുപ്പിച്ചു,

അതിന്റെ ഗന്ധം ഒരുന്മാദിയെപ്പോലെ മുകളിലേക്ക് വലിച്ചു, പിന്നീടവൻ കണ്ണ് തുറന്ന് ആ ദാവണി അർജുന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു

“നിങ്ങളൊന്നു പുറത്തേക്ക് നിൽക്ക്, ഞങ്ങൾക്കല്പം സംസാരിക്കാനുണ്ട്…”

ശ്രീജേഷ് വൃന്ദയെ നോക്കി മറ്റുള്ളവരോട് പറഞ്ഞു

മറ്റുള്ളവർ പതിയെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു

“ചേട്ടാ… തീർത്തുകളയല്ലേ… ഞങ്ങൾക്കും സംസാരിക്കാനുള്ളതാ…”

ആരോഹ് അവനോട് പറഞ്ഞിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി…

അവർ ആ വാതിൽ പുറത്തുനിന്നും കുറ്റിയിട്ടു, പിന്നീട് ഒരു സ്റ്റൂൾ നീക്കിയിട്ട് അവളുടെ മുന്നിലേക്കിരുന്നു

വൃന്ദ പേടിച്ചരണ്ട് ഒന്ന് മിണ്ടാൻ പോലും വയ്യാതെ മുട്ടുകാൽ ദേഹത്തേക്ക് ചേർത്തുവച്ച് പേടിയോടെ അവനെ നോക്കിയിരുന്നു,

“അപ്പൊ ഞാൻ പറഞ്ഞു വന്നത്… ഞാൻ ഒരുത്തിക്ക് വേണ്ടിയും ഇത്രേം കാത്തിരുന്നിട്ടില്ല… അപ്പൊ മനസ്സിലായല്ലോ നീയെനിക്ക് എന്ത്മാത്രം സ്പെഷ്യൽ ആണെന്ന്… അതുകൊണ്ട് ഇന്ന് എന്നെ ഒന്ന് സന്തോഷിപ്പിക്ക്… ഇതൊന്നും ആരും അറിയില്ല, അത് ഞാൻ ഗ്യാരന്റി…”

അവൻ ചിരിയോടെ അവളെനോക്കി പറഞ്ഞു,

വൃന്ദ മുട്ടിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു

“അപ്പൊ അനുസരിക്കില്ല… പിന്നെന്താ ചെയ്യാ…”

അവൻ എഴുന്നേറ്റ് അവളുടെ തലയിൽ പതിയെ തലോടി, അവൾ തേങ്ങിക്കൊണ്ട് ഒന്നുകൂടി ചുരുണ്ടുകൂടി,

ശ്രീജേഷ് അവളെ കൈകളിൽ പിടിച്ച് പൊക്കിയെടുത്ത് ചുമരിലേക്ക് ചേർത്തു, അവൾ അവനെ ചെറുത്ത് നിൽക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു, അവന്റെ കയ്യിൽകിടന്ന് അവൾ കുതറി, ഇപ്പോൾ താൻ ധൈര്യം കാണിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഇതോടെ തന്റെ അവസാനമാണെന്നവൾ ഉറപ്പിച്ചു,

വൾ അവനെ ശക്തിയായി പിടിച്ചു തള്ളി അവൾ വാതിലിനടുത്തേക്കോടി, വാതിലിൽ കൈ മുറുക്കിയിടിച്ചുകൊണ്ട് നിലവിളിച്ചു,