തുളസിദളം 7 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 652

അവളുടെ തള്ളലിൽ പിറകിലേക്ക് മലർന്നു വീണ ശ്രീജേഷിന്റെ കൈ മേശമേലിടിച്ചു ചോര വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു, വേദനകൊണ്ടവൻ ഒരു നിമിഷം കണ്ണുകളടച്ചു പിന്നീട് എഴുന്നേറ്റ് വൃന്ദക്കരികിലേക്ക് ചെന്ന് അവളെ തിരിച്ച് നിർത്തി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ആഞ്ഞടിച്ചു,

വൃന്ദ അടികൊണ്ട് നിലത്തേക്ക് വീണു, അവളുടെ മൂക്കിൽനിന്നും ചോര ഒലിച്ചിറങ്ങി, തലയ്ക്ക് ഒരു മന്ദത അനുഭവപ്പെട്ടു, ഒരു നിമിഷം അവൾക്ക് തല കറങ്ങിയെങ്കിലും അവൾ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് മേശമേലിരിക്കുന്ന സ്ഫടിക ജഗ്ഗ്‌ കയ്യിലെടുത്ത് അവന് നേരെ ചൂണ്ടി,

“അടുത്തേക്ക് വരരുത്, വന്ന ഞാൻ കൊല്ലും…”

അവൾ അലറി

അവൻ പുച്ഛത്തോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു

“കൊന്നിട്ട്… നീ ജയിലിൽ പോവോ…? അപ്പൊ നീ നിന്റെ കൂടെ പൊതിഞ്ഞ് നിർത്തുന്ന നിന്റനിയൻ…? അവനെയെന്ത് ചെയ്യും…? അവനെ എന്റെ വീട്ടുകാര് വെറുതെ വിടൂന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ…? നിന്നെ കിട്ടാത്ത ദേഷ്യത്തിന് അവർ അവനെക്കൊല്ലും…”

അവൻ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു

വൃന്ദയുടെ കൈകൾ ഒരു നിമിഷം വിറച്ചു ആ നിമിഷം നോക്കി നിന്ന ശ്രീജേഷ് അവളുടെ കയ്യിൽനിന്നും ജഗ്ഗ്‌ തട്ടിത്തെറുപ്പിച്ച്, അവളുടെ രണ്ടു കൈകളും പുറകിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ച് അവളെ അവനോട് ചേർത്തു,

അവൻ പതിയെ മുഖം കുനിച്ച് അവളുടെ മുടിയിലേക്ക് മുഖം അടുപ്പിച്ചു, ആ മുടിയിലെ മതിപ്പിക്കുന്ന കാച്ചെണ്ണ മണം അവൻ മുകളിലേക്ക് വലിച്ചെടുത്തു, അപ്പോഴും വൃന്ദ അവന്റെ പിടുത്തത്തിൽ കുതറുന്നുണ്ടായിരുന്നു,

“ഈ മണമുണ്ടല്ലോ… അതാണെന്നെ പ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്നത്,”

അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് വിരലോടിച്ചു, മുഖത്ത് പുഴുക്കൾ ഈഴയുന്നത് പോലെയാണ് അവൾക്ക് തോന്നിയത്…

ശ്രീജേഷ് അവളെ ഇരു കയ്യിലും കോരിയെടുത്ത് കട്ടിലിലേക്കിട്ടു, പിന്നീട് അവനും അവളുടെ മേലേക്കമർന്നു….

••❀••

കുട്ടികളോടൊപ്പം നിൽക്കുമ്പോഴും രുദ്രിന് ഒരു വേവലാതി തോന്നി, തന്റെ ഇടനെഞ്ചിൽ പച്ചക്കുത്തിയിരിക്കുന്ന തൃശൂലം വല്ലാതെ തുടിച്ചു, ഒരാപത്ത് എന്നപോലെ,

അവന്റെയുള്ളിൽ അപ്പോൾ അവൻ മുൻപ് കണ്ട സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഒരു ചലച്ചിത്രമെന്നവണ്ണം ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു

“ഡാ… നമുക്ക് തിരികെ പോകാം, എനിക്കെന്തോ ഒരസ്വസ്ഥത പോലെ…”

രുദ്ര് നെഞ്ചിൽ കൈ വച്ച് ഭൈരവിനോട് പറഞ്ഞു

“എന്താ…? എന്ത് പറ്റി…? നിനക്ക് നേരത്തെ കുഴപ്പൊന്നുമില്ലാരുന്നല്ലോ…”