തുളസിദളം 7 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 653

ഭൈരവ് ചോദിച്ചു

“വാ നമുക്ക് തിരികെപ്പോവാം, എന്തോ ഒരസ്വസ്ഥത പോലെ…”

അവൻ പറഞ്ഞു

ഭൈരവ് അവനെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി

“മ്… പോവാം…”

ഭൈരവ് കുട്ടികളെ വിളിച്ചു

“അപ്പൊ ബീച്ചിൽ പോകാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്…?”

കണ്ണൻ ചോദിച്ചു

“പിന്നൊരിക്കലാകാം… ഇപ്പൊ നമുക്ക് പോകാം… അവിടെ ഉണ്ണിയേച്ചി ഒറ്റയ്‌ക്കെയുള്ളു…”

ഭൈരവ് പറഞ്ഞു

അവസാന വാചകം കേട്ടതും രുദ്രിന്റെ നെഞ്ചിടുപ്പ് ഉച്ചത്തിലായി…

വൃന്ദയ്‌ക്കെന്തോ ആപത്ത് വരുന്നപോലെ അവന് തോന്നി, അവൻ പെട്ടെന്ന് ഭൈരവിനെ ഒന്ന് നോക്കി കുട്ടികളെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് കാറിനടുത്തേക്ക് ഓടി, അവന്റെ ആ പ്രവർത്തിയിൽ എല്ലാരും ഒന്ന് ഞെട്ടി,

“എന്താടാ…? എന്താ കാര്യം…?”

ഭൈരവ് അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു

“എടാ… എന്റെ ഉണ്ണിക്ക് എന്തോ അപകടം സംഭവിക്കുന്ന പോലെ ഒരു തോന്നൽ… എനിക്കെത്രേം പെട്ടെന്ന് അവളുടെ അടുത്തെത്തണം…”

രുദ്ര് വെപ്രാളത്തോടെ പറഞ്ഞു

ഭൈരവ് പിന്നൊന്നും മിണ്ടാതെ അവന് പിന്നാലെ നടന്നു

അവരുടെ കാറ് ദേവടത്തേക്ക് കുതിച്ചു പാഞ്ഞു,

ദേവടത്തെത്തി ബ്രേക്ക്‌ ചെയ്ത് രുദ്ര് അകത്തേക്ക് ഓടി

അടുക്കളയിലും മറ്റെല്ലായിടത്തും അവളെ തിരഞ്ഞു, എവിടെയും അവളെ കാണാഞ്ഞിട്ട് അവന്റെ ദേഹം തളരുന്നപോലെ ഇരുന്നു

“ഡാ… നീ പേടിക്കാതെ… അവളിവിടെയെവിടെയെങ്കിലും ഉണ്ടാകും നമുക്ക് നോക്കാം…”

അപ്പോഴേക്കും കണ്ണൻ കരഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു,

“കരയല്ലേ കണ്ണേട്ടാ… ഉണ്ണിയേച്ചിക്ക് ഒന്നും വരില്ല…”

കുഞ്ഞി അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

“മോൻ പേടിക്കണ്ട ഉണ്ണിയേച്ചി ഇവിടെ തന്നെ കാണും… മോൻ കുഞ്ഞിയേം കൂട്ടി മുറിയിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ…”

ഭൈരവ് അവരെ മുറിയിലേക്ക് പറഞ്ഞുവിട്ടു, പതിയെ രുദ്രിന്റെ തോളിൽ തൊട്ടു

“അവൾക്കെന്തേലും പറ്റി കാണുമോടാ…”

രുദ്ര് ചോദിച്ചു

അതിന് ഭൈരവ് മറുപടി പറയും മുൻപേ കാവ്യ ഓടിക്കിത്തച്ച് അവരുടെ അടുത്തെത്തി

അവരെക്കണ്ട അവളൊന്ന് ഞെട്ടി, അവളുടെ മുഖത്തെ പരിഭ്രമം അവർ ശ്രദ്ധിച്ചു

“താൻ ഉണ്ണിയെ കണ്ടോ…?”

ഭൈരവ് അവളുടെ മുഖത്ത് തന്നെ നോക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“ഇ… ഇല്ല… ഞാ… ഞാൻ കണ്ടില്ല…”

അവൾ വിക്കി വിക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“ഇവിടിപ്പോ വേറാരുണ്ട്…?”

ഭൈരവ് ചോദിച്ചു

രുദ്ര് അവളുടെ ഭാവങ്ങൾ സസൂഷ്മം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു

“ഇവിടെല്ലാരും ഷോപ്പിംഗിന് പോയി, ഇപ്പൊ ഞാൻ മാത്രേ ഉള്ളു…”