തുളസിദളം 7 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 653

അവൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കഴുത്തിലെയും നെറ്റിയിലെയും വിയർപ്പ് തുടച്ചു

“അപ്പൊ നീ ഉണ്ണിയെ കണ്ടില്ല…?”

ഭൈരവ് തറപ്പിച്ചു ചോദിച്ചു

“ഇല്ല… ഞാൻ.. ഞാൻ കണ്ടില്ല…”

അവൾ പറഞ്ഞു

“പിന്നെങ്ങനെ അവളുടെ നെറ്റിയിലെ പൊട്ട് നിന്റെ കഴുത്തിൽ വന്നു…?”

ഭൈരവ് ചോദിച്ചു

അത് കേട്ട് പെട്ടെന്ന് കാവ്യ വെപ്രാളത്തോടെ തന്റെ കഴുത്ത് അമർത്തിത്തുടച്ചു

പിന്നീടാണ് അവൾക്ക് അബദ്ധം മനസ്സിലായത്

രുദ്ര് ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് അവളുടെ കഴുത്തിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ച് ചുമരിലേക്ക് ചേർത്തു

“സത്യം പറയടി പൊലയാടിമോളെ… എവിടെയവൾ…?”

രുദ്ര് അലറി, അതുകേട്ട് അവൾ പേടിച്ച് വിറച്ചു

“എനി… എനിക്കറിയില്ല….”

അവൾ വിക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

രുദ്ര് അവളുടെ കവിളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു

“ഛീ… പറയടി… എന്റെ ഉണ്ണിയെവിടെന്ന്…?”

അവളുടെ തല പെരുത്ത് പോയി

താഴേക്ക് വീണ അവളെ അവൻ മുടിക്കുത്തിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചെടുത്തു വീണ്ടും തല്ലി, ഒടുവിൽ അവൾ വല്ലാതെ തളർന്നു, വീണ്ടും തല്ലാൻ ഓങ്ങിയ രുദ്രിനെ അവൾ തളർച്ചയോടെ തൊഴുതു അതിനുശേഷം മുകളിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി

രുദ്ര് അവളെ വിട്ട് മുകളിലത്തെ നിലയിലേക്ക് ഓടി,

അവർ മുകളിലേക്ക് ഓടിചെല്ലുമ്പോൾ അർജ്ജുനും രോഹനും നിവിനും വരാന്തയിൽ സിഗററ്റ് പുകച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു, പെട്ടെന്ന് രുദ്രിനെയും ഭൈരവിനെയും കണ്ട് അവർ മുഖത്തെ രക്തം വാർന്നപോലെ പേടിച്ച് വിറച്ച് അവരെ നോക്കി,

രുദ്രിന്റെ നോട്ടം വൃന്ദയുടെ ഹാഫ് സാരി അരയിലൂടെ ചുറ്റികെട്ടി നിൽക്കുന്ന അർജ്ജുനിലായിരുന്നു,

രുദ്രിന്റെ കണ്ണുകൾ ദേഷ്യംകൊണ്ട് ചുവന്ന് ആർക്കും പേടിതോന്നുന്ന തരത്തിലായിരുന്നു,

അവൻ ഓടി അവരുടെ അടുത്തേക് ചെന്ന് അർജ്ജുന് മുഖമടച്ചു ഒന്ന് കൊടുത്തു

“എവിടെടാ ഉണ്ണി…”

അവന്റെ അലർച്ച ആ വീടിനെ പിടിച്ച് കുലുക്കി

അതേ സമയം ഭൈരവ് അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന എല്ലാ മുറികളിലും തട്ടിവിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

താഴെ വീണ അർജ്ജുന്റെ വയറ്റിൽ രുദ്ര് ആഞ്ഞു തൊഴിച്ചു, അവൻ വേദനകൊണ്ട് പുളഞ്ഞു ശ്വാസമെടുക്കാനാവാതെ പുളഞ്ഞു, രുദ്ര് തന്റെ ദേഷ്യമെല്ലാം അവനോട് തീർത്തു, അവന്റെ ബോധം മറഞ്ഞിട്ടും അവനെ ആഞ്ഞു തൊഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു,

പിന്നീട് ഇതെല്ലാം കണ്ട് പേടിച്ച് വിറച്ച് ഒന്നനങ്ങാൻ പോലും വയ്യാതെ നിന്ന ആരോഹിനെയും നിവിനെയും കഴുത്തിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ച് ചുമരിലേക്ക് ചേർത്തു, ആ സമയം അവന് പത്ത് ആൾക്കാരുടെ ശക്തിയാണെന്ന് അവർക്ക് തോന്നി,