ടോമിയുടെ മമ്മി കത്രീന 3 [Smitha] 382

ശ്യേ…
എന്താ ഇങ്ങനെ?
“എടീ മോളെ കുട്ടാപ്പിക്ക് നിന്നോട് ഇഷ്ടാവൊന്നും ഇല്ലേ?”
അവൾക്കഭിമുഖമായി കസേരയിൽ ഇരുന്ന് അയാൾ ചോദിച്ചു.
“കുഞ്ഞാഞ്ഞേ അത്…”
എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്നതിനേപ്പറ്റി കൊച്ചമ്മിണിയ്ക്ക് ഒരു രൂപവും കിട്ടിയില്ല.

“നീ ഒളിപ്പിക്കുവൊന്നും വേണ്ട,”
അയാൾ മടിയിൽചൊറിഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവളുടെ നോട്ടം അങ്ങോട്ട് പാളി. അത് കണ്ട് അയാൾ പെട്ടെന്ന് കൈ വലിച്ചെടുത്തു.
എങ്കിലും മുമ്പിൽ വലിയ മുഴ പൊങ്ങി നിന്നിരുന്നു. അത് മാത്തപ്പി കണ്ടില്ല.
“ഞാൻ നോക്കുന്നില്ല. കുഞ്ഞാഞ്ഞ അവടെ ചൊറിഞ്ഞോ,”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“കശാപ്പ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് കുളിക്കാനൊന്നും നേരം കിട്ടീല്ലല്ലോ. മൊത്തം വിയർപ്പും ചെളീം കേറി അവടെ ഒക്കെ വല്ലാതെ ചൊറിച്ചിലെടുക്കും. എനിക്കറിയാം,”
അയാൾ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“നെനക്കറിയാം എന്ന് വെച്ചാൽ?”
“ഞാൻ കൂപ്പിലല്ലേ കുഞ്ഞാഞ്ഞേ പണിയെടുക്കുന്നെ?”
“കൂപ്പിൽ ഫക്ഷണം ഒണ്ടാക്കുവല്ലേ? അല്ലാതെ തടിപിടിക്കുകയൊന്നുമല്ലല്ലോ!”
“എന്നാലും വല്ലാതെ വെയർക്കും കുഞ്ഞാഞ്ഞേ. അന്നേരം എല്ലാടവും ചൊറിയും. ഇവിടേം…”
അവൾ നൈറ്റിക്ക് പൊറത്തോടെ തുടയിടുക്കിൽ ചൊറിഞ്ഞു.
“എനിക്കറിയാം അത്. അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ കുഞ്ഞാഞ്ഞയോട് പറഞ്ഞെ അവടെ കടിക്കുവാണേൽ ഞാൻ നോക്കുവാ എന്നൊന്നും ഓർക്കണ്ട. ചൊറിഞ്ഞോ. ഞാൻ വേറെ ആരുവല്ലല്ലോ. കുഞ്ഞാഞ്ഞേടെ കുഞ്ഞിപെങ്ങളല്ലേ?”
“അത് പോട്ടെ,”
അയാൾ പറഞ്ഞു.
“നിങ്ങള് തമ്മി നല്ല ചേർഛേൽ അല്ലെ?”
“ഏയ്, ലോഹ്യകൊറവ് ഒന്നുവില്ല,”
അയാൾ അർത്ഥഗർഭമായി അവളെ നോക്കി.
“എന്നാ കുഞ്ഞാഞ്ഞേ എന്നെ അങ്ങനെ നോക്കുന്നെ?”
“ഒന്നുവില്ല,”
“ഈ കുഞ്ഞാഞ്ഞേടെ ഒരു കാര്യം! എന്നെ ഒരു മാതിരി ആക്കി നോക്കീട്ട്! കാര്യം പറ കുഞ്ഞാഞ്ഞേ,”
“എടീ കൊച്ചേ , നിങ്ങള് തമ്മി ലോഹ്യകൊറവ് ഒന്നുവില്ലേൽ നീയെന്തിനാ ഇങ്ങനെ…”
“എങ്ങനെ?”
അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
“എങ്ങനെയെന്നോ? ദാ ഇങ്ങനെ!”
താഴേക്കിടന്ന വഴുതിനങ്ങ എടുത്ത് അവളുടെ നേരെ ഉയർത്തികാണിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു.
കൊച്ചമ്മിണി ലജ്ജകൊണ്ട് ആദ്യം ഒന്ന് തലകുനിച്ചു.
“അയ്യേ. അതേൽ പിടിക്കല്ലേ! അതേന്ന് കുഞ്ഞാഞ്ഞേടെ കയ്യെ പറ്റും!”
“കയ്യേ എന്നാ പറ്റും?”
അവൾ ലജ്ജിച്ച് നഖം കടിച്ചുകൊണ്ട് അയാളെ നോക്കി.
“പിന്നേ! കുഞ്ഞാഞ്ഞയ്ക്ക് അറിയാത്ത പോലെ. ഒന്ന് പോ കുഞ്ഞാഞ്ഞേ!”
“ഇത് ഇമ്മിണി ഒത്തിരി ഒണ്ടല്ലോടീ…”