ട്വിൻ ഫ്ലവർസ് 1 [Cyril] 702

“എടിയെടി…!!” ചമ്മി ചുവന്ന മുഖത്ത് പൊടിഞ്ഞ വിയർപ്പിനെ തുടച്ചു കൊണ്ട്‌ വല്യച്ചൻ എന്തോ കൂടുതൽ പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും വാക്കുകൾ പുറത്തേക്ക്‌ വന്നില്ല.

അതുകണ്ട് ഞാനും വല്യമ്മയും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

എനിക്ക് ഓര്‍മ വച്ച കാലം തൊട്ടേ ഇവർ രണ്ടുപേരും പരസ്പരം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും കളിയാക്കറുണ്ടെങ്കിലും, കാര്യമായി വഴക്കൊന്നും കൂടിയിട്ടില്ലാ. അത്ര സ്നേഹത്തോടെയാണ് പരസ്പ്പരം മനസ്സിലാക്കി ഇവര്‍ ജീവിക്കുന്നത്.

“റൂബി മോനെ…” പെട്ടന്ന് വല്യമ്മയുടെ കൈ എന്റെ തോളത്ത് അമർന്നതും ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.

“എത്ര വര്‍ഷമായി നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് ഡാൻസ് കളിച്ചിട്ട്. കാപ്പികുടി കഴിഞ്ഞ് നമുക്ക് ഡാൻസ് കളിച്ചാലോ?” വല്യമ്മ പ്രതീക്ഷയോടെ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

“ശെരിയാ, നിങ്ങളുടെ ഡാൻസ് കണ്ടിട്ട് കുറെ കാലമായി. ഇന്ന്‌ നിങ്ങൾ തകര്‍ക്കണം.” വല്യച്ചനും സപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്തു.

“ശെരിയാ, വര്‍ഷം മൂന്ന്‌ കഴിഞ്ഞു, നമ്മള്‍ ഒരുമിച്ച് ഡാൻസ് ചെയ്യാതെ.”

വല്യയമ്മയെ പോലത്തെ ഡാൻസുകാരിയെ ഞാൻ എങ്ങും കണ്ടിട്ടില്ല. എട്ട് ഇന്ത്യൻ ക്ലാസിക് ഡാൻസുകളും വല്യമ്മക്കറിയാം. കുറെ വെസ്റ്റേണ്‍ ഡാൻസും നല്ല വശമുണ്ട്. സ്വന്തമായി ഒത്തിരി ഡാൻസ് പ്രോജക്റ്റുകളും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പോഴും സമയം കിട്ടുന്നത് പോലെ ചെയ്യാറുണ്ട്. പിന്നെ ഡാൻസ് സ്കൂളുകളും വല്യമ്മയെ ഗസ്റ്റ് ആയിട്ടൊക്കെ ക്ഷീണിക്കാറുണ്ട്. വല്യമ്മയും ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച് അവിടെയൊക്കെ ചെന്ന് കോച്ചിങ് കൊടുക്കും.

പിന്നെ പണ്ടു തൊട്ടേ ഇവിടെ വീട്ടില്‍ ഡാൻസ് ക്ലാസും നടത്തുന്നുണ്ട്. ഞാനും ഡെയ്സിയും ഡാലിയയുമൊക്കെ വല്യമ്മയുടെ സ്റ്റുഡൻസ് ആയിരുന്നു.