ആ സ്ലോ പാട്ടിന്‌ അനുസരിച്ച് ചെറിയ സ്റ്റെപ്പുകളിൽ ഞങ്ങൾ തുടങ്ങി. ഇടയ്ക്ക് അല്‍പ്പം സ്പീഡ് കൂടുകയും ചെയ്തിട്ട് പിന്നെയും സ്ലോ ആയി. താളത്തിനൊത്ത് വല്യച്ചൻ കൈയും തട്ടി ഞങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഭാഗ്യത്തിന്‌ പാട്ടൊന്നും പാടിയില്ല.
ഞാൻ കരുതിയത് ഒറ്റ പാട്ടില്‍ തീരുമെന്നാണ്. പക്ഷേ ഒന്നിന് പുറകെ മറ്റൊന്നായി പതിനഞ്ചു പാട്ടുകൾക്കാണ് ഞങ്ങൾ ഡാൻസ് ചെയ്തത്. മുമ്പ് ഈ പാട്ടുകള്‍ക്ക് ഞാനും വല്യമ്മയും ഡാൻസ് ചെയ്തിട്ടുള്ളതാണ്. അവസാനം, ഒരു മണിക്കൂറിന് ശേഷം ഡാൻസ് കഴിഞ്ഞതും എന്റെ മനസ്സ് ശാന്തമായി മാറി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് എന്റെ മനസ്സിന്‌ ചെറിയൊരു ആശ്വാസം കിട്ടിയത്. തലച്ചോറിൽ അനുഭവപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരുന്ന ഭാരവും അല്‍പ്പം കുറഞ്ഞു. നല്ല ഉന്‍മേഷവും കിട്ടി.
സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ വല്യമ്മയും വല്യച്ചനേയും നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. അവരുടെ ആഹ്ലാദം നിറഞ്ഞ മുഖം എന്നെ കൂടുതൽ സന്തോഷിപ്പിച്ചു. കുറെ നേരത്തേക്ക് ഞങ്ങൾ മിണ്ടാതെ പുഞ്ചിരിയോടെ നിന്നു.
അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞ് ഡെയ്സിയുടെ ഓര്‍മകള്‍ എന്റെ മനസ്സിൽ ഉയരാൻ തുടങ്ങിയതും എന്റെ മനസ്സിലെ സന്തോഷം കെട്ടടങ്ങി. വേദനയും ദുഃഖവും പിന്നെയും നിറയാന്‍ തുടങ്ങി. എന്റെ മാറ്റം കണ്ട് വല്യമ്മയുടെ ചിരിയും മങ്ങി.
“മതി. രാത്രി ഒട്ടും ഉറങ്ങാതെ വണ്ടി ഓടിച്ചു വന്നതല്ലേ, നല്ല ക്ഷീണം കാണും. മോന്‍ ചെന്ന് റെസ്റ്റ് എടുക്ക്.” വല്യമ്മ എന്റെ കൈ പിടിച്ച് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി. സ്റ്റെയറിനടുത്ത് വിട്ടിട്ട് കവിളത്തൊരു ഉമ്മയും തന്നു.
Nalla starting bro.
Thank you bro
അടുത്ത part എന്ന് വരും