ട്വിൻ ഫ്ലവർസ് 1 [Cyril] 702

“എന്നെങ്കിലും വരാൻ നോക്കാം….” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“എത്ര മാസം ആയെന്നറിയോ ചേട്ടൻ നാട്ടില്‍ വരാതെ?” ചെറിയ രോഷം അവളുടെ സ്വരത്തില്‍ കടന്നുകൂടി. “അടുത്ത ആഴ്ച ഓണം ആണെന്ന ചിന്തയെങ്കിലുമുണ്ടോ?”

“ആഹാ, ഇന്ന്‌ നല്ല ദേഷ്യത്തിലാണല്ലോ?”

“പിന്നേ ദേഷ്യപ്പെടാണ്ട്?” അവള്‍ കൂടുതൽ ഗൗരവത്തിലായി. “ചേട്ടന്റെ വല്യമ്മയും വല്യച്ഛനും ചേട്ടന്റെ മൂക്ക് ഇടിച്ചു പൊട്ടിക്കാൻ എനിക്ക് കൊട്ടേഷൻ തന്നേക്കുവാ.”

“അയ്യോ, എന്നോട് ദയ തോന്നി കൊട്ടേഷൻ ഒന്നും ഏറ്റെടുക്കല്ലേ…” എന്റെ ശബ്ദത്തില്‍ വിറയൽ വരുത്തി ഞാൻ പറഞ്ഞതും അവള്‍ ചിരിച്ചു.

“അല്ല പിന്നെ. കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം നാട്ടിലേക്ക് വന്നു പോയിട്ട് ഇപ്പൊ ഏഴു മാസമായില്ലേ, അപ്പോ പിന്നെ അവര്‍ക്ക് ദേഷ്യം വരാണ്ടിരിക്കുമോ?” അവള്‍ ചോദിച്ചു. “എനിക്ക് പോലും ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട്.”

അവളുടെ ചോദ്യവും പറച്ചിലും എന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കി. ഒരു നെടുവീര്‍പ്പോടെ എന്റെ നെഞ്ച് ഞാൻ തടവി.

എന്റെ ഭാര്യ ഡെയ്സി മരിച്ചതിന് ശേഷം നാടും നാട്ടിലെ വീടുമൊക്കെ കാണുന്നത് തന്നെ എനിക്ക് വേദനയാണ് . നാട്ടില്‍ പോകുന്നതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോഴേ എന്റെ ഹൃദയം വേദനിക്കും, എന്റെ മനസ്സ് തകരും. അതുകൊണ്ടാണ് കഴിഞ്ഞ മൂന്ന്‌ വർഷത്തിൽ വെറും നാല് പ്രാവശ്യം മാത്രം നാട്ടിലേക്ക് പോയത്, ഓരോ തവണയും മൂന്ന്‌ ദിവസത്തില്‍ കൂടുതൽ ഞാൻ നാട്ടില്‍ നിന്നിട്ടുമില്ല.

എന്നും ഞാൻ വീട്ടില്‍ വിളിച്ച് വല്യമ്മയും വല്യച്ഛനോടും സംസാരിക്കാറുണ്ട്. അത് മാത്രം ഞാൻ മുടക്കിയിട്ടില്ല. ഞാൻ നാട്ടില്‍ പോകുന്നില്ല എന്ന് കഴിഞ്ഞ ആറു മാസമായി വല്യമ്മയും വല്യച്ചനും എന്നോട് പരാതിയും വിഷമവും പറഞ്ഞുകൊണ്ടെ ഇരിക്കുന്നു. കഴിഞ്ഞ മൂന്ന്‌ വര്‍ഷമായി ഓണത്തിനും ഞാൻ നാട്ടില്‍ പോയിട്ടില്ല.