വല്യമ്മ എന്നെ മെല്ലെ കുലുക്കി വിളിച്ചപ്പൊ ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി. “എണീക്കടാ മോനെ. ഞങ്ങൾ ചെന്ന് ഉച്ചത്തേക്കുള്ള ഫുഡ് റെഡിയാക്കട്ടെ.” വല്യമ്മ പറഞ്ഞതും ഞാൻ ചിണുങ്ങി. ഉടനെ ആരൊക്കെയോ ചിരിക്കുന്നത് കേട്ടു.
പിന്നെയും ചിണുങ്ങി കൊണ്ട്‌ ഞാൻ എഴുനേറ്റ് ചുമരും ചാരി ഇരുന്നു.
“സമയം എന്തായി…” കണ്ണ് തുറക്കാതെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“12:30..” ആരൊക്കെയോ ഒരുമിച്ച് പറഞ്ഞു.
“എന്നാലും ഇന്നു രാത്രി തന്നെ ബ്രോ പോകുന്നു എന്നത് മോശമായി പോയി.” അഭിനവ് പറയുന്നത് കേട്ട് ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു.
“ശെരിയാ…” ഗായത്രി പറഞ്ഞു. “എന്തായാലും ഇന്ന്‌ അങ്ങോട്ട് പോയിട്ട് അഞ്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഡാലിയേ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാൻ പിന്നെയും ഇങ്ങോട്ട് വരണ്ടേ…? അപ്പൊ പിന്നെ ഒറ്റയടിക്ക് അഞ്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ചേട്ടന് പോയാൽ പോരെ..?!” അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“അത് ശെരിയാവില്ല ഗായത്രി… ചേട്ടന് പോയേ പറ്റു.” ഡാലിയ പെട്ടന്ന് എനിക്ക് സപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്തതും ഞാൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ അവളെ നോക്കി. അവള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു. എന്നിട്ട് ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞ ന്യായീകരണങ്ങൾ എല്ലാം അതുപോലെ അവള്‍ അവരോട് റീപ്പീറ്റ് ചെയ്തു.
“എന്തായാലും നിങ്ങൾ എല്ലാവരും നീലഗിരിയിൽ സെറ്റിലാവാൻ തീരുമാനിച്ച് കഴിഞ്ഞതല്ലേ..?” വല്യച്ചൻ അഭിനവും മറ്റുള്ളവരെയും നോക്കി പറഞ്ഞു. “അപ്പോ പിന്നെ നിങ്ങളും ഇന്നു തന്നെ ചെല്ല്. എന്നിട്ട് അവന്റെ നിന്ന് അവിടത്തെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം റെഡിയാക്ക്… കൂടാതെ ആ കോഴ്സും വേഗം ചെയ്തു തീര്‍ക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.”
Backy evide? Why so late.
Any update bro