അന്ന് വൈകുവോളം
കോളേജിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴൊക്കെ അവന് ബിൻസിയുടെ പൂറാണ് ഓർമ്മ വന്നത്.
അന്ന് രാത്രിയും ഊണ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഡേവിഡിന്റെ മുറിയിലെത്തി.
അവളെ കണ്ടപ്പോഴേക്കും അവന് വല്ലാതെ തോന്നാൻ തുടങ്ങി.
രണ്ടുപേരും നിശബ്ദമായിരുന്നു പഠിച്ചു.
എന്തോ ബിൻസിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ അവൻ മടി കാണിച്ചു.
നിശബ്ദതയ്ക്ക് വിരാമം ഇട്ടുകൊണ്ട് ബിൻസി തന്നെ മുൻകൈയെടുത്ത് സംസാരിച്ചു.
ബിൻസി: എടാ പേന ഒന്ന് തന്നെ.
ഡേവിഡ് അവന്റെ പേന അവൾക്ക് നൽകി.
വീണ്ടും കുറെ നേരം നിശബ്ദത.
ബിൻസി: എടാ എലിസബത്ത് നിന്റെ ക്ലാസിൽ അല്ലേ പഠിക്കുന്നത്.
ഡേവിഡ് : അതെ ചേച്ചി ചേച്ചിക്കറിയമോ അവളെ.
ബിൻസി: നിനക്ക് അവള ഇഷ്ടമാണോ.
ഡേവിഡ് : ആരു പറഞ്ഞു ചേച്ചി ഇത്.
ബിൻസി : ആരും പറഞ്ഞതൊന്നുമല്ല ഞാൻ വെറുതെ ചോദിച്ചെന്നേയുള്ളു.
കുറെ നേരത്തേക്ക് രണ്ടുപേരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
ബിൻസി : നിനക്ക് കോളേജിൽ ലൈൻ ഒന്നുമില്ലെടാ.
: എനിക്ക് അങ്ങനെ ഒന്നും ഉള്ള ലൈൻ ഒന്നുമില്ല ചേച്ചി, ചേച്ചിക്കൊ.
: എനിക്കും ലൈൻ ഒന്നുമില്ല.
: അതെന്താ ചേച്ചി.
: നമ്മൾ വലിയ വീട്ടീലാണെന്നും പറഞ്ഞ് ആരും പെട്ടെന്ന് അടുക്കുകയില്ല അതുതന്നെ കാരണം.
: എന്നോടും അങ്ങനെയാണ് പെൺകുട്ടികളൊക്കെ ഇടപെടുന്നത്.
ബിൻസി: നമ്മുടെ കോളേജിൽ എല്ലാവർക്കും ഓരോ ലൈൻ ഉണ്ട് നമുക്ക് രണ്ടുപേർക്കും മാത്രമില്ല.
ഡേവിഡ്: ചേച്ചിക്ക് അതിൽ വിഷമം ഇല്ലേ.
ബിൻസി: വിഷമിച്ചിട്ട് ഇപ്പോൾ എന്താ കാര്യം. നമ്മൾ പേരുദോഷം ഉള്ളവരാണ്.
അതു പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന കുറെ അലവലാതികൾ നമ്മുടെ കോളേജിലും ഉണ്ട്.
കഥകളുടെ രണ്ടാം ഭാഗം ഇടാത്തത് രണ്ടാം ഭാഗത്തു വരുമ്പോൾ വായനക്കാർ വളരെയധികം കുറയുന്നു. അതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ്.
അന്നമ്മയെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ ഈറ്റയിലെ ചട്ട ധരിച്ച ഷീലാമ്മയാണ് ഓർമ്മ വരുന്നത്. അങ്ങനെ ഒരു അനുഭവം ഉണ്ടാക്കാൻ എഴുത്തുകാരന് കഴിയുന്നതിൽ സന്തോഷമുണ്ട്
നല്ല എഴുത്ത്. ഒരു നോവൽ വായിച്ചു കൂട്ടിയ പ്രതീതി. എല്ലാം നല്ലത്. എല്ലാ കഥകളും വായിക്കാറുണ്ട്. അടുത്തതിനു വേണ്ടി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
👌🏻👌🏻👌🏻👌🏻 Story Ee Story Yude Bakki Undoo ???
മോളിക്കുട്ടി ആണോ അന്നമ്മ ആണോ.പേര് മാറി മാറി വരുന്നുണ്ട്