ഉത്സവരാത്രിയിലെ ഉന്മാദലഹരിയിൽ 1 [ANOOP SS] 250

“എന്റെ കൂടെ നടക്കു അപ്പോൾ കാണാം.”
“നിനക്ക് മുണ്ടും മടക്കിക്കുത്തി നടന്നാൽ മതി അതുപോലാണോ ഞാൻ, നാശംപിടിച്ച ഈ സാരി ഉടുക്കണ്ടായിരുന്നു, വേഗം നടക്കുമ്പോൾ കാലുകുരുങ്ങുന്നു.”
“ഇതിപ്പോൾ ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചു ഉടുപ്പിച്ചപോലുണ്ടല്ലോ. നടക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലെങ്കിൽ ഒരു കാര്യം ചെയ്യൂ അതു പൊക്കിപ്പിടിക്കു അപ്പോൾ കുരുങ്ങില്ല. ഇവിടെ ആരു കാണാനാ?”
“അയ്യടാ അങ്ങനെ സുഖിക്കണ്ട വേറെ ആളെന്തിനാ നീ തന്നെ ധാരാളമല്ലേ?”
“പിന്നെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ കാലു ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ ഇതുപോലെഉണക്കാക്കലല്ല നല്ല അടിപൊളി കാലു കാണാം നെറ്റിൽ ഒന്നു കേറിയാൽ മതി, ഒന്നു പോയെ മാമി.”
” ഓഹ് നീ അതും നോക്കിയിരുന്നോ എനിക്ക്‌ ഉണങ്ങിയ കാലേയുള്ളു.”(സങ്കടത്തോടെ)”
“അയ്യോ ഞാൻ വിഷമിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല അപ്പോഴേക്കും സങ്കടമായോ? നല്ല സുന്ദരി കാലുകൾ തന്നെ പോരേ.”
“അയ്യടാ കൂടുതൽ സുഖിപ്പിക്കണ്ട.”
“സുഖിപ്പിച്ചതൊന്നുമല്ല സത്യം തന്നെയാ.” ചേർന്ന് നടക്കുന്ന അവളുടെ ഇടതുതോളിൽ തന്റെ വലതു വശം കൊണ്ടു മെല്ലെയിടിച്ചുകൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ നോവിക്കാതെടാ.”
“പിന്നേ മെല്ലെയൊന്ന് തട്ടിയാൽ അത്രയ്ക്ക് വേദനയാണോ?”
“എനിക്ക് നിന്റെയത്ര ആരോഗ്യമൊന്നുമില്ല, നേരെ നടക്കാൻ തന്നെ വയ്യ അപ്പോഴാണ് അവന്റെ ഇടി.”
“നടക്കാൻ വയ്യെങ്കിൽ ഞാനെടുക്കാണോ പറഞ്ഞാൽ മതി.”
“അയ്യോ വേണ്ടായേ ഞാൻ മെല്ലെ നടന്നു വന്നോളാം.”
“എങ്കിൽ നടന്നോ.”
അവനവളുടെ വലതു തോളിൽ തന്റെ വലതുകൈകൊണ്ടു പിടിച്ചു തന്നോട് ചേർത്തുകൊണ്ടു മുന്നോട്ടു നടന്നു. അവളവന്റെ വലതുവശത്തേക്കു ചേർന്നു. അരബ്ലൗസിന്റ താഴെയുള്ള അവളുടെ നഗ്നമായ തണുത്ത കൈയ്യിൽ അവന്റെ വിരലുകൾ പതിഞ്ഞു. അപ്പോൾ അവളുടെ ശ്വാസഗതിയുയർന്നു. എന്നാൽ അവന്റെ കൈ തട്ടിമാറ്റാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചില്ല, പകരം ആ ഉറച്ച ശരീരത്തോടവൾ കൂടുതൽ അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. അതവനെ കൂടുതൽ മുന്നോട്ടു പോകുവാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു. രാത്രിയുടെ നിശബ്ദതയിൽ കുളിർകാറ്റേറ്റു മയങ്ങുന്ന പാടങ്ങളുടെ നടുവിലെ വിജനമായ വഴിയിൽ നടക്കുമ്പോഴും അവരുടെ ശരീരം ചൂടുപിടിക്കുവാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. മനുഷ്യ നിർമ്മിതങ്ങളായ ബന്ധങ്ങളുടെ വേലിക്കെട്ടുകൾ വികാരത്തിന്റെ വേലിയേറ്റത്തിൽ തകർന്നു വീഴുവാൻ തുടങ്ങി. അവരുടെ മനസ്സുകൾ പരസ്പരം ചേർന്നലിയുവാൻ വെമ്പൽ കൊണ്ടു.