അവനെ കണ്ട് അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അവനും.
ആ പുഞ്ചിരിയുടെ അർത്ഥമൊക്കെ അവനറിയാം.
ഇടയ്ക്കൊക്കെ അവൾ അവനോട് പണം ചോദിക്കും.
അധികമൊന്നുമില്ല.
അമ്പതോ നൂറോ ഒക്കെ.
അടുത്ത ദിവസം തന്നെ തിരിച്ചു തരാം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാണ് പണം വാങ്ങുക.
പക്ഷെ ഇതുവരെ ആ “അടുത്ത” ദിവസം വന്നിട്ടില്ല എന്നേയുള്ളൂ.
പക്ഷെ രാജമയ്ക്ക് ദാനം വാങ്ങുന്നതും ഇഷ്ടമല്ല.
അതുകൊണ്ട് അവൾ ഇടയ്ക്കിടെ റിസ്വാന്റെ കൈ തന്റെ ദേഹത്ത് കൊണ്ടുവരാൻ സമ്മതിക്കാറുണ്ട്.
മുലക്ക് ഒരു പിടുത്തവും ഞെക്കും.
അല്ലെങ്കിൽ ചന്തിക്ക് ഒരു കശക്കൽ.
അതിനപ്പുറം രാജമ്മ ഒന്നിനും സമ്മതിക്കാറില്ല.
കൈ ബ്ലൗസിനകത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ അവൾ വിലക്കും.
തുണി പൊക്കി ചന്തികൾ നഗ്നമാക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ അവൾ അവന്റെ കൈ വിടുവിക്കും.
“ഡ്രസ്സിന്റെ പൊറത്തോടെ പിടിച്ചാൽ മതി,”
അവൾ പറയും.
പക്ഷെ ഇന്നത്തെ ചിരിക്ക് എന്നത്തേക്കാളേറെ തിളക്കമുള്ളതായി അവൻ കണ്ടെത്തി.
“എന്താ ഇന്നത്തെ പാൽ പുഞ്ചിരിക്ക് ഭയങ്കര വോൾട്ടേജ്?”
റസിയയിൽ നിന്ന് തണുത്ത പ്രതികരണം കിട്ടിയതിന്റെ കലിപ്പിൽ അവൻ ചോദിച്ചു.
“റിസ്സൂ..”
അവൾ വശ്യമായി വിളിച്ചു.
“കിണുങ്ങാതെ കാര്യം പറ!”
“മോൻ എനിക്ക് ഒരു നൂറു രൂപ താടാ!”
“എന്റെ കയ്യി എങ്ങും ഇല്ല!”
“അത് ചുമ്മാ!”
ചുറ്റും നോക്കി അവൾ അൽപ്പം കൂടി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
“ചുമ്മാ വേണ്ടടാ,”
“ഹ!”
അവൻ ശബ്ദമിട്ടു.
“എന്റെ കയ്യി എങ്ങും ഇല്ലന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ? ഒണ്ടേ ഞാൻ തരത്തില്ലേ?”
അത് പറഞ്ഞ് അവൻ കട്ടിലിൽ കയറി കിടന്നു.
