ഉമ്മയും അമ്മയും പിന്നെ ഞങ്ങളും 14 [Kumbhakarnan] 570

“പിന്നേ… ഉമ്മക്കുട്ടിക്ക് ആ വിചാരമേയില്ലല്ലോ…” ജുനൈദയും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല.

“അല്ലാ… നീ എന്താ പറഞ്ഞത് ? രാത്രിയിൽ ആണും പെണ്ണും ചെയ്യുന്നതോ ? അതെന്താ പകല് ചെയ്താൽ പറ്റൂല്ലേ..?”

“അവസരമൊത്താൽ പകലും ചെയ്യും..” അമ്മാവിയമ്മയുടെയും മരുമകളുടെയും സംസാരം കേട്ട് മുംതാസ് വാ പൊളിച്ച് ഇരുന്നുപോയി.

“എടീ പെണ്ണേ… വാ അടച്ചു വയ്ക്ക്.. അല്ലേൽ അതിൽ വല്ലോരും ഒറ്റക്കണ്ണൻ വരാലിനെ കൊണ്ടിടും..” ഷാഹിദ അടുത്ത വെടി പൊട്ടിച്ചു.

ജുനൈദ അതുകേട്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. പക്ഷേ മുംതാസിന് ഒന്നും കത്തിയില്ല. അവൾ രണ്ടാളെയും മാറിമാറി നോക്കി.

“എന്താ മാമീ ഒറ്റക്കണ്ണൻ വരാൽ ? വരാലിന് രണ്ടുകണ്ണില്ലേ..?”

മുംതാസിന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ജുനൈദ അവളുടെ തലയ്ക്ക് കിഴുക്കി.

“എടി പൊട്ടീ.. വാരൽ കുളത്തിൽ എവിടെയാ താമസിക്കുന്നത് ?” “കുളത്തിലെ മാളത്തിൽ..” ഒട്ടും ആലോചിക്കാതെ മുംതാസ് മറുപടി നൽകി. എന്നിട്ട് വിജയിച്ചു എന്ന ഭാവത്തിൽ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു.

“ങാ…അതു തന്നെ. എന്നാലേ… നമ്മുടെ കാലിന്റെ ഇടയിലും ഉണ്ടൊരു മാളം. ആ മാളത്തിൽ കയറ്റാൻ അണുങ്ങടെ കാലിന്റെ ഇടയിൽ ഒരു വരാലുണ്ട്. ഒരു ഒറ്റക്കണ്ണൻ വരാൽ. ”

ജുനൈദയുടെ വിവരണം കേട്ട് മുംതാസിന് നാണം കൊണ്ട് പൊറുതി മുട്ടി.

“പോ ഇത്താ വെറുതെ….ങാ ,മാമി പറഞ്ഞ കടംകഥയുടെ ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…” ആ സംഭാഷണം അങ്ങനെ തുടരുന്നതിൽ മുംതാസിന് താൽപര്യമില്ലെന്ന് അവർക്ക് മനസ്സിലായി.

“അതോ..അതുപിന്നെ മഴയത്ത് റബ്ബർ ടാപ്പിംഗ് ചെയ്യുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ..അതുതന്നെ. ടാപ്പിംഗ്കാരൻ ഓടിച്ചെല്ലുന്നു. റബ്ബർ മരത്തിലെ പ്ലാസ്റ്റിക് മറ പൊക്കുന്നു. കത്തി കുത്തിക്കയറ്റുന്നു. പാല് വരുത്തുന്നു. അത്രതന്നെ. ”

“അയ്യേ…ഇതാണോ..ഞാൻ വിചാരിച്ചു…” മുംതാസ് നഖം കടിച്ചു. അതുകണ്ട് അവർ രണ്ടുപേരും ചിരിച്ചുപോയി. അങ്ങനെ കഥപറച്ചിലും ചിരിയുമൊക്കെയായി പാചകവും കഴിക്കലും ഒക്കെ കടന്നുപോയി. മുംതാസിന്റെ മനസ് നോർമൽ അവസ്ഥയിലേക്ക് തിരികെയെത്തി എന്ന് ഷാഹിദയ്ക്കും ജുനൈദയ്ക്കും മനസ്സിലായി.

റഫീക്ക് ഫോൺ ചെയ്തപ്പോൾ ഷാഹിദ അത് മകനോട് പറയുകയും ചെയ്തു. അതറിഞ്ഞ സലീമിനും സന്തോഷമായി. വൈകിട്ട് കുറച്ചുനേരം സീരിയലും മറ്റും കണ്ടിരുന്നു. രാത്രി എട്ടുമണി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി.