ഉമ്മയും അമ്മയും പിന്നെ ഞങ്ങളും 14 [Kumbhakarnan] 566

ബാഗ് താഴെവച്ച് അവൻ സെറ്റിയിൽ തളർന്നിരുന്നു. “എന്താ മോനേ പറ്റിയത് ?” അവരുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൻ മുഖമുയർത്തി. “ഒന്നുമില്ല മാമീ…വയ്യ. വല്ലാത്ത പനി. റഫീക്കിക്ക ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടോയി മരുന്നൊക്കെ വാങ്ങിത്തന്നു. സൈറ്റിൽ വിശ്രമിച്ചോളാൻ പറഞ്ഞു. എങ്കിൽ പിന്നെ വീട്ടിൽ പോയി റെസ്റ്റെടുത്താൽ പോരെ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചു. ഇക്ക സമ്മതിച്ചു.”

“എന്നിട്ട് അവൻ ഒന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…” ഷാഹിദ പരിഭവിച്ചു. “ഞാനാണ് വിളിച്ചു പറയണ്ട എന്ന് ഇക്കയോട് പറഞ്ഞത്. വെറുതെ ഇത്ത ഓരോന്ന് ഓർത്ത് വേവലാതിപ്പെടുമെന്നോർത്താണ് അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്..” “ഓഹോ…നിന്റെ ഇത്ത മാത്രേ വിഷമിക്കുള്ളൂ ല്ലേ..? അപ്പൊ ഞാനും ജുനവുമൊക്കെ നിനക്ക് ആരുമല്ല ല്ലേ..?” “അയ്യോ മാമീ…ഞാൻ അങ്ങനെ ഉദ്ദേശിച്ചു പറഞ്ഞതല്ല..സോറി..” “വേണ്ട. നീ ഒന്നും പറയണ്ട. ഞങ്ങളെ നീ എങ്ങനെയാണ് കാണുന്നതെന്ന് ഇപ്പൊ മനസിലായി..” “മാമീ….” അവൻ ദയനീയമായി വിളിച്ചു. ഷാഹിദ നോക്കുമ്പോൾ അവന്റെ മുഖമൊക്കെ ചുവന്ന് കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പാൻ തുടങ്ങുന്ന കാഴ്ചയാണ് കണ്ടത്.

“അയ്യോ…മോനേ… മാമി വെറുതെ പറഞ്ഞതല്ലേ..! ” അവൾ മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് അവന്റെ തലയിൽ തടവി. അടുത്ത നിമിഷം അവന്റെ കൈകൾ അവരുടെ അരക്കെട്ടിനെ വലയം ചെയ്തു. അവരുടെ വയറിൽ മുഖം ചേർത്ത് അവൻ തേങ്ങി. “മോനേ… അയ്യോ.. നീ എന്നെക്കൂടി വിഷമിപ്പിക്കല്ലേ…ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതല്ലേ…” അവന്റെ മുടിയിഴകൾ വിരലുകൾ കൊണ്ട് കോതിയൊതുക്കി അവൾ മന്ത്രിച്ചു. അവന്റെ ആലിംഗനം ഒന്നുകൂടി മുറുകുന്നതും പനിച്ചൂടിൽ വിറയ്ക്കുന്ന ചുണ്ടുകൾ തന്റെ വയറ്റിലാകെ ഇഴയുന്നതും അവൾ അറിഞ്ഞു.

“മോനേ… നല്ല തിളയ്ക്കുന്ന പനിയാണല്ലോ. മാമി ഒരു കുരുമുളക് കാപ്പി ഉണ്ടാക്കാം…മോൻ ഇവിടെയിരിക്ക്..” ഷാഹിദ അവന്റെ പിടി വിടുവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ അത് ഒന്നുകൂടി മുറുകിയതെയുള്ളൂ. അല്പം മുൻപ് തന്റെ ദേഹത്ത് അമർന്ന ആ മുലയുടെ സ്പർശനം അവന്റെ ചോരയിൽ അഗ്നി പടർത്തി. “മോനേ… വിടെടാ.. ജുനവും മുംതാസും എപ്പോൾ വേണേലും വരും…നീ വിട്..” കൊച്ചു പയ്യന്റെ കെട്ടിപ്പിടുത്തിൽ പൂറ് ഒലിക്കാൻ തുടങ്ങിയെങ്കിലും അവൾ സ്വയം നിയന്ത്രിച്ചു. ജുനൈദയെ പേടിക്കണ്ട. പക്ഷേ മുംതാസ്. അവളെ പേടിക്കണം. അവളുടെ സ്വന്തം അനിയനല്ലേ..?