ഉമ്മയും അമ്മയും പിന്നെ ഞങ്ങളും 14 [Kumbhakarnan] 566

ചിന്തകളെ മുറിച്ചുകൊണ്ട് അകലെനിന്നും ഒരു ഇരമ്പം അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് അയാളറിഞ്ഞു. കടലിരമ്പം പോലെ…നൂറു തീവണ്ടികൾ ഒരുമിച്ച് പാഞ്ഞുവരുന്നതുപോലെ. നിമിഷനേരം കൊണ്ട് അത് തൊട്ടരികിലെത്തിയതും കൂറ്റൻ അരയാൽമരം വേരുകളിൽ ഉയർന്നുപൊങ്ങി ഒന്നു വട്ടം ചുറ്റിയതും ഭയം കൊണ്ട് തുറിച്ച കണ്ണുകളിലൂടെ അയാൾ കണ്ടു. ഓടുകൾ പറന്നുപോയി ആകാശം തലയ്ക്കു മുകളിൽ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ അതിനെ മറച്ചുകൊണ്ട് കട്ടിപിടിച്ച ഇരുളിന്റെ ഒരു കരിമ്പടം തനിക്കു നേരെ താഴ്ന്നു വരുന്നത് കണ്ട് അയാൾ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു.

അർദ്ധരാത്രി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. സലീമും മുംതാസും പൂമുഖത്ത് വഴിക്കണ്ണുമായി കാത്തിരിക്കുകയാണ്. മഴ ഇപ്പോഴും ശമിച്ചിട്ടില്ല. വീട് നിൽക്കുന്നതിനും പിന്നിലെ പുരയിടത്തിലൂടെയാണ് അൽപ്പം മുൻപ് ഒരു ഇരമ്പം പാഞ്ഞുപോയത്. എന്തൊക്കെയോ തകർന്നു വീഴുന്നതിന്റെയും വലിഞ്ഞൊടിയുന്നതിൻ്റെയും ശബ്ദം കേട്ടിരുന്നു. ഭയംകൊണ്ട് കിടുങ്ങിപ്പോയി.

രണ്ടുപേരും ഇതുവരെയും ആഹാരം കഴിച്ചില്ല. ഉപ്പ വന്നിട്ട് കഴിക്കാമെന്ന് കരുതി കാത്തിരുന്നതാണ്.

“ഉപ്പ എവിടേലും കയറുമെന്നു പറഞ്ഞിരുന്നോ ഇത്താ…?” അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ ചിന്തകളിൽ നിന്ന് ഉണർന്ന് അവനെ മിഴിച്ചു നോക്കി. പിന്നെ ഇല്ല എന്നർത്ഥത്തിൽ തല ഇടംവലം ഒന്നു ചലിപ്പിച്ചു. അവന്റെ മൊബൈൽ കൈയിലെടുത്ത് വീണ്ടുമവൾ ഉപ്പയുടെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു. ഇല്ല. അത് ഇപ്പോഴും സ്വിച്ചോഫ് തന്നെ .അവൾ ആകെ തകർന്ന അവസ്ഥയിലായി. ഒരാശ്രയത്തിനായി അവൾ അനിയന്റെ തോളിൽ തലചായ്ച്ചു.

തന്റെ തോളിൽ നനവ് പടർന്നപ്പോൾ അവൻ ഇത്തയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുകയാണ്. അവന്റെയും മനസിൽ എന്തൊക്കെയോ ആശുഭകരമായ വിചാരങ്ങൾ കടന്നുവന്നു. എങ്കിലും നിയന്ത്രണം പാലിച്ച് ഇത്തയെ ചേർത്തണച്ച് അവനിരുന്നു.വിശപ്പും ക്ഷീണവും കൊണ്ട്, ആ ഇരിപ്പിൽ എപ്പോഴോ അവരൊന്ന് മയങ്ങി.

റോഡിൽ ആരുടെയോ ഉച്ചത്തിലുള്ള സംസാരം കേട്ടാണ് ഷാഹിദ ഞെട്ടിയുണർന്നത്. തന്നെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന മരുമകളുടെ കൈ മെല്ലെ എടുത്തുമാറ്റി അവർ എഴുന്നേറ്റു. നല്ല ഉറക്കമാണ് പാവം.അതെങ്ങനെയാ ,രാത്രി പതിനൊന്നു മണിക്ക് തുടങ്ങിയ അങ്കമായിരുന്നു. പരസ്പരം പൂറുകൾ തമ്മിൽ ഉരച്ചും കൂതിയിലും പൂറ്റിലും നാവും വിരലുകളും കയറ്റിയടിച്ചു തരിപ്പ് കൂട്ടിയും  മുലകൾ പരസ്പരം കടിച്ചു കുതറിയും അമർത്തി ഉടച്ചും ഒരുമണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു കഴപ്പ് തീർത്ത് ഒന്നുറങ്ങാൻ.