അങ്കിൾ എന്റെ വഴികാട്ടി [അനുയ നായർ] 437

ബുദ്ധിമുട്ടിക്കരുത്”

“അതൊക്കെ വെച്ചോളാം അമ്മേ”
ഞാനും തട്ടി….

പിറ്റേ ദിവസം പതിവ് പോലെ അമ്മ ജോലിക്കു പോയിരുന്നു .

അങ്കിൾ പറഞ്ഞപോലെ ഉച്ച ആയപ്പോൾ കാറുമായി ഗേറ്റിനടുത്തു വന്നു ഹോണടിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ഇറങ്ങി വാതിലെല്ലാം പൂട്ടി ചെന്നു വണ്ടിയിൽ കേറി…

“എന്ന നമുക്ക് വിട്ടാലോ അനൂ”
അങ്കിൾ ചോദിച്ചത് കെട്ടു ഞാൻ ഞെട്ടി നോക്കി…

അങ്കിൾ: “എന്താ മോനെ നീ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ?”

ഞാൻ: “അല്ല എന്റെ ഈ പേരെങ്ങനെ അങ്കിൾ അറിഞ്ഞു?”

അങ്കിൾ: ഹ ഹ ഹ…. അതൊക്കെ അറിഞ്ഞു…

ഞാൻ: പറ അങ്കിളേ… ഇതെന്നെ വീട്ടിൽ വിളിക്കുന്ന പേര…

അങ്കിൾ: “ഹഹ..മോന്റെ അമ്മ ജോലിക്ക് പോകുന്ന വഴി ഞാൻ ചോദിച്ചിരുന്നു നി എഴുനെറ്റോ എന്നു…
അപ്പോ നിന്റെ അമ്മയ പറഞ്ഞേ അനു അവിടെ ചായ കുടിച്ചു ഇരിക്കുണ്ടുണ് എന്നു”

ഞാൻ: ഈ അമ്മ എന്നെ നാറ്റിക്കും, പണ്ട് സ്‌കൂളിലെ ഫ്രണ്ട്സ് വരുമ്പോളും അമ്മ ഈ പേരു വിളിച്ചു നാണം കെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്… ഒരു മാതിരി പെണ്പിള്ളേരുടെ പേര് പോലെ..

അങ്കിൾ: “ഓഹ് അതിനെന്താ നല്ല പേരല്ലേ…എനിക്കിഷ്ടായി

പിന്നെ ഞാൻ ആരോടും പറയുന്നോന്നുമില്ല മോൻ പേടിക്കണ്ട”
അത് പറഞ്ഞു അങ്കിൾ ഒരു ചിരിയും പാസാക്കി…

കാർ നേരെ ടൗണിലേക്കുള്ള റോഡിലേക്ക് കയറി…

പതിയെ ഓരോ സംസാരവും ഒക്കെയായി വണ്ടി നേരെ ബാങ്കിലേക്ക് പോയി…

അങ്കിൾ എന്നെ കാറിൽ ഇരുത്തി ബാങ്കിലേക്ക് പോയി വന്നു…
എന്റെ കയ്യിൽ ഒരു കെട്ട് ആയിരത്തിന്റ് നോട്ട് തന്നു ഡാഷ് ബോർഡിലെ ബോക്സിലേക്ക് വെക്കാൻ പറഞ്ഞു…

ഞാൻ അത് വെച്ചു..
“അങ്കിളെ വണ്ടിയിൽ പാട്ടിന്റെ ഡിസ്ക് ഒന്നുമില്ലെ?”

ഞാൻ അതിലെ സ്റ്റീരിയോ പ്ലയെറിൽ നോക്കി ചോദിച്ചു… അങ്കിൾ കാർ