ഉർവശി ശാപം ഉപകാരം [Danilo] 2092

മദർ : സ്സ… ഹാ.. ആ.. ആാാ.. ആാാ.. ആാാാ.. ആാാാ.. ആാാ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ.. ആ. ആ. ആ.. ആ. ആ.

ഗോഗുൽ : സസ്… സസ്.. ഹോ… സസ്… ഹാ…… ആാാ.. ഹോ… സസ്.. ഹോ….. ആാാ

സിസ്റ്റർ അത്ഭുതത്തോടെ അവരുടെ ശബ്‌ദം കേള്കുന്നിടത്തേക്കു പതിയെ നടന്നു ചെന്നു. തന്റെ തോറട്ടു മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന റാക്കിലെ ഫയലുകൾ ഇരു വശത്തേക്കും നീക്കി സിസ്റ്റർ അവരെ നോക്കി.

മദറിന്റെ പകുതി പ്രയാവോ വലുപ്പമോ ഇല്ലാത്ത ആ കുഞ്ഞൻ പയ്യൻ, മഠം വിറപ്പിക്കുന്ന 61കാരി മദർ സുപ്പീരിയർ പെട്രിഷ്യയുടെ കൂതി അടിച്ചു പഴുപ്പിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് സിസ്റ്റർ കാണുന്നത്.

‘ഓഹ് ജോസ്സസ് ‘
തന്റെ കണ്ണുകളെ സിസ്റ്റർക്കു വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. സിസ്റ്റർ ഒരു മരവിച്ച അവസ്ഥയിലായി മാറിയിരുന്നു. ഒരു വികാരവുമില്ലാതെ ഒരു ജീവശവം കണക്കെ സിസ്റ്റർ തിരികെ എക്സിറ്റ് ഡോറിലൂടെ ഇറങ്ങി തന്റെ റൂമിൽ കട്ടിലിൽ വന്നു കിടന്നു.
‘ താൻ കണ്ടത് സ്വപ്നമാണോ? എങ്കിലും മദർ, അവർക്കു എങ്ങനെ ആ കുട്ടിയോട്, അതും ഈ പ്രായത്തിൽ, ഈ ഒരു സ്ഥാനത്തിരുന്നുകൊണ്ട്. ഗോഗുൽ, അവൻ ഇത്രകാരനായിരുന്നോ, അവന്റെ ഓമനത്തമുള്ള ആ മുഖം ഒരു മുഖംമൂടി ആയിരുന്നോ. അവന്റെ അമ്മുമ്മയുടെ പ്രായമുള്ള ആ സ്ത്രീയെ, ശേ…’
സിസ്റ്റർ കട്ടിലിൽ കിടന്നു തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും അവരെയും തന്നെ തന്നെയും ശപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അതേ സമയം സ്റ്റോർ റൂമിൽ ഗോഗുലിന്റെ ഇളം പാല് ചീറ്റാൻ അവൻ വെമ്പുന്നത് മദർ മനസിലാക്കി, പറന്നു കൂതിയിലടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അവനെ മദർ തള്ളി മാറ്റി എണീറ്റു അവന്റെ നേരെ കുന്തൻ കാലിൽ ഇരുന്ന്. മദർ വേഗംതന്നെ കഴച്ചുമൂത്തു ഉറഞ്ഞുതുള്ളുന്ന ഗോഗുലിനെ തന്റെ അടുത്തേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ചു, അവന്റെ കഴച്ചു പഴുതുമൂത്ത ഇളം ഏതാകയാ മിഴുവനായി വായിലാക്കി ആർത്തിയോടെ ആ ഇളനീരിനായി ആഞ്ഞു വലിച്ചു.