ഉർവശി ശാപം ഉപകാരം [Danilo] 2092

ഗോഗുൽ : അആഹ്… സസ്.. അമ്മേ… ആആഹ്‌… ഓഹ്…. ഹ്ഹആ.. ഓഓഓ…

മദറിന്റെ ചപ്പി വലിയിൽ സുഖംകൊണ്ടു വിരലിൽകുത്തി നിന്നു തുള്ളുന്ന ഗോഗുലിന്റെ ചൂട് ഇളംപാല് മദറിന്റെ അണ്ണാക്കിലേക്കു തെറിച്ചു. മദർ സ്വാധോടെ അത് മുഴുവൻ കുടിച്ചിറക്കി. ചീറ്റി കഴിഞ്ഞ അവന്റെ ഇളം തണ്ടിൽ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്ന ഓരോ പാൽതുള്ളികളും അവർ കൊതിയോടെ ഈമ്പി ഈമ്പി വലിച്ചെടുത്തു കുടിച്ചു. ഗോഗുൽ അവശനായി മദറിന്റെ തലയിൽ കൈകുത്തി നിന്നു വളഞ്ഞു. മതറിനും ക്ഷീണമുണ്ടെങ്കിലും അവർ അവനെ താങ്ങി എടുത്ത് മേശപുറത്തു ഇരുത്തി ഷഡിയും നിക്കറും ബനിയനെല്ലാം ഇടീച്ചു. പിന്നെ സമയം കളയാതെ ഇരുവരും സ്റ്റോറിന്റെ വെളിയിൽ ഓഫീസിൽ ചെന്നിരുന്നു.
മദർ : നീ ആള് കാണുന്നതുപോലെ അല്ലല്ലോ, മ്മ്, പിന്നെ ഈ കാര്യം അറിയാതെ പോലും ആരോടും പറഞ്ഞേക്കല്ലേ കുഞ്ഞേ.

ഗോഗുൽ അവശതയോടെ ഒന്ന് മൂളി.

മദർ : ആഹാ നീ അപ്പഴേക്കും തളർന്നോ. മ്മ് തത്കാലം പോയി നന്നായി ഒന്ന് റസ്റ്റ്‌ എടുക്. മദറിനെ ഇഷ്ടാവായോ.

ഗോഗുൽ : മ്മ് കൊറേ… ആദ്യമായിട്ടാണ്..

മദർ : ഹാ. ഹാ.. ഹാ.. അതെനിക്കു നേരത്തെ മനസിലായി. ഇനി ശീലവായിക്കോളും. നിന്നെ ഞാൻ ഒന്ന് ശെരിയാകീട്ടെ ഇവിടുന്നു വീടു.. ചെല്ല്, പോയി റസ്റ്റ്‌ എടുക്.

ഗോഗുൽ ക്ഷീണത്തോടെ തന്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. ഡോമെട്രിയുടെ വാതിൽ കടന്നതും പുറകിന്ന് സിസ്റ്ററിന്റെ വിളികേട്ടു ഗോഗുൽ തിരിഞ്ഞു.

സിസ്റ്റർ : ടാ..

ഗോഗുൽ : സിസ്റ്റർ, സിസ്റ്റർ ഇന്ന് വരില്ല എന്നല്ലേ പറന്നത്
സിസ്റ്റർ : തിരിച്ചു വരണ്ടി വന്നു, അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഉറുമ്പ് ആനയെ തളക്കുന്നത് കാണാൻ പറ്റിയത്.