ഉർവശി ശാപം ഉപകാരം 3 [Danilo] 280

സിന്ധു: എന്താടാ മിണ്ടാതെ കിടക്കുന്നെ.. എന്റടുത്തു കിടക്കുന്നതുകൊണ്ടാണോ?

ഗോഗുൽ: ഏയ്… അങ്ങനൊന്നുമില്ല…

സിന്ധു: ഏതായാലും സിംഗിൾ റൂം എടുത്തത് നന്നായി. അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ ചക്കരയെ ഇങ്ങനെ അടുത്ത് കിടത്തി ഉറക്കാൻ പറ്റുവോ..

ഗോഗുൽ: അതിനു ഈ ഹോട്ടലിൽ ഡബിൾ റൂം ഇല്ലല്ലോ.

സിന്ധു: ഓ.. ഇവൻ… ഞാൻ അതല്ല ഉദേശിച്ചേ.. ഇനിയിപ്പോ ഉണ്ടെങ്കിൽത്തന്നെ നമുക്കെന്തിനാ ഡബിൾ റൂം… പിന്നെ അമ്മക്കിന്നു ഒത്തിരി സന്തോഷമുള്ള ദിവസമാ.. എന്റെ മോനെ ഞാൻ കൊറേ മിസ്സ്‌ ചെയ്തായിരുന്നു.

ഗോകുൽ: അമ്മേ.. സിസ്റ്റർ എന്തിനാ അന്ന് അമ്മേനെ സിന്ധുവമ്മാന്നു വിളിക്കണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞെ?

സിന്ധു : അതെന്താടാ… നിനക്ക് എന്നെ അമ്മേന്നു വിളിച്ചാ.. ഞാൻ നിന്റെ അമ്മയല്ലേ?

ഗോഗുൽ : അയ്യോ.. ഞാൻ അങ്ങനെ ഉദ്ദേശിച്ചതല്ല… ഞങ്ങൾ വന്നപ്പോൾ അമ്മ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നല്ലോ, എന്താ പറ്റിയതെന്നു അപ്പോ ചോദിക്കാനും പറ്റീല, പിന്നെ തിരക്ക് പിടിച്ചു ഇങ്ങു പോന്നില്ലേ.

സിന്ധു : ഹേയ്, അതൊന്നുമില്ല, എന്തോ പഴയ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോ, ഞാൻ അറിയാണ്ട് കരഞ്ഞതാ..

ഗോഗുൽ : അമ്മേടെ കുട്ടി ജനിച്ചപ്പോ മരിച്ച കാര്യമാണോ?

സിന്ധു : മോനെ, ഇനി അങ്ങനെ പറയരുത്. അമ്മക് മോനില്ലേ..

ഗോഗുൽ : സോറി,

സിന്ധു: സാരവില്ല, എന്റെ കുഞ്ഞിന് വിശക്കുന്നുണ്ടോ? ആകെ രണ്ടു ദോശയല്ലേ കഴിച്ചത്.

ഗോഗുൽ : ഇല്ല.. എനിക്ക് വിശപ്പേ ഇല്ലായിരുന്നു. അതുതന്നെ ഒരു വിധത്തിലാ ഞാൻ കഴിച്ചത്.