ഉത്തരാസ്വയംവരം 1 [കുമ്പിടി] 347

ഭൂമിയൊന്ന് പിളർന്നിരുന്നെങ്കിൽ….
ഞാൻ ചിന്തിച്ചുപോയി…….
ഞാൻ അമ്മയെ നോക്കി…. ഇത്രയും സന്തോഷമായി ഞാൻ അമ്മയെ
കണ്ടിട്ടില്ല… അമ്മയന്നു ഫോട്ടോ അയച്ചു തരാൻ തുടങ്ങിയതാരുന്നു… ഞാനാണ് പറഞ്ഞത് വേണ്ടെന്നു.. അറ്റ്ലീസ്റ്റ് പേരെങ്കിലും ചോദിക്കേണ്ടതാരുന്നു….. ശ്ശേ.
അമ്മയുടെ ഒരേ ഒരു മകൻ….. ഒരു ജീവിതം തുടങ്ങുന്നതിന്റെ സന്തോഷം….ആണ് അമ്മയ്ക്ക്…
“ഉത്തര” മണ്ഡപത്തിലേക്കു ആളുകളെ തൊഴുതു ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങി എന്റെ കാലുകൾ വിറക്കുന്നു .. അവളെന്നെ നോക്കി.. ഞാനും… ആ കണ്ണിലെ പകയും ദേഷ്യവും… ജീവിതം നശിപ്പിച്ചവനോടുള്ള…വെറുപ്പും എല്ലാം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എനിക്ക് മനസിലായി….പക്ഷേ ഇവൾ…..
ഇവളെന്തിനാണ് ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചതെന്നു എനിക്ക് അതികം ചോദിക്കേണ്ടി വന്നില്ല.
എന്നെ ഭസ്മം ആക്കുക……..
എന്റെ മുഖം വല്ലാതാവുന്നത് കണ്ട് അമ്മ എന്നോട്.. “എന്താ” (ചെവിയിൽ ചോദിച്ചു) ….. “”അമ്മ happy അല്ലെ”….( ഞാൻ തിരക്കി)…. അതേടാ മോനെ……….(.. ഞാൻ ചിരി പാസ്സാക്കി….. )
“എന്തും വരട്ടെ.”….( മനസിൽ ചിന്തിച്ചു)…
തിരുമേനി താലി കയ്യിൽ തന്നു….
വിറയർന്ന കൈകൾ കൊണ്ട് ഞാൻ താലി ഏറ്റുവാങ്ങി ഉത്തരയുടെ കഴുത്തിൽ താലികെട്ടുന്നതിനിടയിൽ കലങ്ങിയ കണ്ണുകളായി അവളെന്നോട് പറഞ്ഞു ”

“”നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു”
..(അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു…. )
ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും ” പുറത്തു ഞാനത് കാണിച്ചില്ല… അവളുടെ അച്ഛൻ അവളെ എന്റെ കൈപിടിച്ച് എൽച്ചു. മനസ്സിൽ ഒരു നൂറു ചോദ്യങ്ങളും. സങ്കടങ്ങളും. എല്ലാം കൊണ്ട്.. വിങ്ങിപൊട്ടി നിക്കുവായിരുന്നു ഞാൻ… ആ തണുത്ത കൈ പിടിച്ചു ഒരു യന്ത്രം പോലെ തിരുമേനി പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു… മണ്ഡപത്തിന് ചുറ്റി…….