ഉത്തരാസ്വയംവരം 2 [കുമ്പിടി] 1059

നന്ദു …. നന്ദൂ ……………,……………………………………….

നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ. എന്നെ ഒറ്റക്കാക്കരുതെന്നു… പൊന്നേ……………. കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കവിളിലേചോരയോടുകൂടി അവൾക്കൊരു ഉമ്മ നൽകി പറഞ്ഞു

ഇത്രയും കാലം ഒരുമിച്ച് നടന്നിട്ട് എന്നെ…. നീ വഴിയിൽ കളഞ്ഞിട്ട് പോകുവാണോ….നന്ദു …….. ആാാാാ………
അലമുറയിട്ട് ഞാൻ കരഞ്ഞു…….

അപ്പോഴേക്കും ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തി… അവളുടെ വീട്ടുകാരെത്തി . എന്റെ വീട്ടുകാരെത്തി ….
മനുവിന്റെ തോളിൽ ചാരികിടക്കുന്ന. എന്നെ നോക്കി അമ്മ കരയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.

“അമ്മേ അവളെന്നെ ഇട്ടിട്ടു പോയമ്മേ…….

അമ്മ മോനെന്നു വിളിച്ചു ഓടി വന്നേന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു പലതും പറഞ് അശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു……
എന്റെ ജീവനാനണവൾ.. അവളോട് അവളുടെ വീട്ടുകാർ പോലും ചൂടായാൽ ഞാൻ അവരെ വഴക്ക് പറയുമായിരുന്നു.. അങ്ങനെയുള്ള അവൾ എന്നെ തനിച്ചാക്കി എന്നെന്നേക്കുമായി പോയിരിക്കുന്നു….

ഹോസ്പിറ്റലിലെ മോർച്ചറിയിൽ അവളുടെ ചലനമറ്റ ശരീരം. കയറ്റി വച്ചപ്പോ
ഒരു കാവൽകാരനെപോലെ ആ രാത്രി മുഴുവൻ ഞാൻ അവിടെ നിന്നു..

അവസാനം അവളുടെ അനിയൻ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളുടെ ശരീരത്തിന് അഗ്നിയാൽ ചിതയ്ക്കു തീ കൊളുത്തി ശുദ്ധി വരുത്തുമ്പോ. കണ്ടു നില്കുന്നവരുടെ കൂടെ ഞാൻ നിന്നില്ല.
അവൾ എന്നും എന്റെ കൂടെ വേണം…

പിന്നെ ദിവസങ്ങൾ മാസങ്ങൾ ഞാൻ ഒരു ഭ്രാന്തനെ പോലെയായി. അവസാനം എന്നെ ചെറിയച്ചന്റെ കൂടെ തമിഴ്നാട്ടിലേക് വീട്ടുകാർ പറഞ്ഞയച്ചു… പിന്നെ. സങ്കടം മാറാൻ വെള്ളമടിയായി. അങ്ങനെ അങ്ങനെ കാലങ്ങളും കടന്നു…
ഹരിയേട്ടാ. ഹരിയേട്ടാ…
ദേ മനുച്ചേട്ടൻ വന്നിരിക്കുന്നു…. ഉത്തരയുടെ വിളികേട്ട.. ഞാൻ ഞെട്ടി എണീറ്റു….
എന്താ……..
ഹരിയേട്ടാ…….മനുച്ചേട്ടൻ വന്നിരിക്കുന്നു…