വധു നേഴ്സ് ആണ് 1 [രേണുക] 265

എനിക്ക് 12 വയസ് ഉള്ളപ്പോൾ മരിച്ചതാണ് എന്റെ അച്ഛൻ …. ആക്സിഡന്റ് ആയിരുന്നു പെട്ടന്ന് ഉള്ള മരണം ആയതിനാൽ മരിക്കുന്ന സമയത് അത്യാവശ്യം liabilities ഉണ്ടായിരുന്നു. അതെല്ലാം പിന്നീട അമ്മയുടെ തലയിൽ ആയി … അതോടെ ബന്ധുക്കൾ ഞങ്ങളെ അകറ്റി നിർത്തി … ആകെ ഉള്ള ആശ്രയം അമ്മയുടെ അനിയൻ ആയിരുന്നു …

അമ്മാവനും 2 പെൺ മക്കൾ ആയതിനാൽ അമ്മായി കഴിയും വിധം ഞങ്ങളെ മാറ്റി നിർത്തി… പിന്നീട് ‘അമ്മ കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് എന്നെ വളർത്തി പഠിപ്പിച്ചത് ….

12 കഴിഞ്ഞു അടുത്ത എന്ത് പഠിക്കണം എന്ന ചോദ്യമായി നിന്നപ്പോളാണ് അമ്മയുടെ കൂട്ടുകാരി നഴ്സിംഗ് പഠിപ്പിച്ച പുറത്തു പോയാൽ ഞങ്ങളുടെ എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടും മാറും എന്ന പറഞ്ഞത് . പഠിച്ച വലുതായി അമ്മയെ സമാധാനമായി വീട്ടിൽ ഇരുത്തണം എന്ന പണ്ട് മുതലേ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു … പഠിക്കാൻ വലിയ മിടുക്കി അല്ല ഞാൻ അത്കൊണ്ട് തന്നെ മെറിറ്റ് ഇൽ അഡ്മിഷൻ കിട്ടില്ല …. അങ്ങനെ അമ്മയുടെ കൂടെ ജോലി ചെയുന്ന ഒരു സുഹൃത്ത് വഴി എനിക്ക് ബാംഗ്ലൂർ ഇൽ അഡ്മിഷൻ റെഡി ആക്കി തന്നു …. എഡ്യൂക്കേഷൻ ലോൺ എടുത്താണ് ഞാൻ ബാംഗ്ലൂർ പഠിക്കാൻ പോയത് .

എങ്കിലും പോക്കറ്റ് മണി അത്യാവശ്യം നല്ലപോലെ വേണ്ടി വന്നു … അമ്മയുടെ ചുരുങ്ങിയ വരുമാനവും അച്ഛൻ മരിക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടായ കടം തീർക്കാൻ എടുത്ത് ലോൺ അടവും ഒക്കെ കൂടി അമ്മയെ കൊണ്ട് താങ്ങാൻ പറ്റൂല്ല …. ആദ്യത്തെ വർഷം ഞാൻ കൂട്ടുകാർ ആയി വലിയ ചെങ്ങാത്തം കൂടാൻ പോയില്ല കാരണം അവർ ഒക്കെ അത്യാവശ്യം ക്യാഷ് ഉള്ള വീട്ടിലെ കുട്ടികൾ ആണ് … അവരുടെ കൂടെ കൂടിയാൽ എനിക്കു താങ്ങാൻ പറ്റില്ല .