വാഗമണ്ണിലെ ഒരു പകൽ 1 [അഞ്ജലി മാധവി ഗോപിനാഥ്] 142

അതെ അവളുടെ പാതിവ്രത്യം ഭഞ്ജിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ജിതിൻ അത് കവർന്നെടുത്തു കഴിഞ്ഞു …

തന്റെ ഹസ്ബൻഡ് എബിൻ ന്റെ കൂടെ വാഗമണ്ണിലേക്കു വരുമ്പോൾ, ദുബായിലെ അവസ്‌ഥകൊണ്ട് അവൾക്കു പ്രെഗ്നന്റ് ആവാൻ പറ്റാതെ വിഷമിച്ചതു കൊണ്ടാണ് .

പക്ഷെ ഇപ്പോൾ ഈ വായിനോക്കി തന്റെ പൂറിനകത്തു എത്ര തവണ പാലൊഴുക്കി ആവോ …

ചിലപ്പോൾ ഈ അലവലാതിയുടെ കുഞ്ഞിനെ പെറ്റു വളർത്താൻ ആവും എന്റെ യോഗം ..

ജിതിനെന്ന വായിനോക്കി അവന്റെ ബീജം നിറച്ചിട്ടുണെന്നു അവൾക്കു ഉറപ്പായി .. ജിതിനും കൂട്ടർക്കും എന്നെ വേണമെങ്കിൽ ബലാത്സംഗം ചെയ്തു കൊല്ലാൻ പറ്റുമായിരുന്നു . പക്ഷെ അവർ അത് ചെയ്തില്ല, ഇപ്പോൾ മറ്റുള്ളവർ കാണാനും ഇല്ല . അതെന്തെങ്കിലും ആകട്ടെ ..

അവൾ ജിതിനെ കെട്ടിപിടിച്ചതിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി ..
അവൾക്കു സ്വബോധം വന്നെന്നു ജിതിന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു ഉണർന്നു അല്ലെ …

എനിക്ക് നിന്നെ അനുഭവിക്കാൻ കുറച്ചു മയക്കു മരുന്ന് നിനക്ക് തരേണ്ടി വന്നു ..പക്ഷെ നീ നല്ലപോലെ ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..ഒരു അഞ്ചോ ആരോ തവണ നിനക്ക് കഴിഞ്ഞാണ് നിനക്ക് ഞാൻ എന്റെ പായസം വിളമ്പിയത് ..

ഈ മയക്കത്തിലും നല്ലപോലെ കാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..ഇച്ഛയാ …ഇച്ഛയാ ന്നു പറഞ്ഞിട്ട് …

ആ വിളി കേട്ടോണ്ട് നിന്നെ പണ്ണുമ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാത്ത സുഖമായിരുന്നു പെണ്ണെ …

പ്രിയ നിസ്സഹായതയോടെ കരയാൻ തുടങ്ങി …
അവളെ ജിതിൻ ആശ്വസിപ്പിച്ചു …
തെറ്റാണു ചെയ്തത് എന്നറിയാം .. പ്രിയകൊച്ചു ഇങ്ങനെ ഈ മുറിയിൽ കിടക്കുമ്പോൾ കാവൽ നിൽക്കാൻ മാത്രമാണ് എന്നോട് പറഞ്ഞത് …പക്ഷെ വികാരങ്ങളെ കടിച്ചമർത്താൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല …

നീ കരയല്ലേ പ്രിയക്കൊച്ചേ …
നിന്നെ ഞാൻ കൊണ്ട് വിടാം അവമ്മാര് അറിയാതെ …

പ്രിയ അത് കേട്ടപ്പോൾ കുറച്ച് ആശ്വസിച്ചു ..
അവൾ ജിതിനെ വിശ്വസിച്ചു …
പ്രിയ ജിതിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി …

അവൾക്കു ദേഷ്യമാണ് വരേണ്ടിയിരുന്നത് പക്ഷെ ഏതൊരു പെണ്ണിനേയും അതിപ്പോ മൊയ്തീനെ കാത്തിരുന്ന കാഞ്ചനമാല ആയാൽ പോലും പൂറു പൊളിച്ചു പാല് നിറക്കാൻ ആളുണ്ടെങ്കിൽ പത്തു പെറും ഏതു മാല ആയാലും ,